Við búum í mjög sveiflukenndu hagkerfi Íslendingar. Það er reyndar vitað að þannig hegðar kapítalisminn sér, það eru hæðir og lægðir með einhverra ára millibili. En hagsveiflurnar á Íslandi hafa löngum verið miklu ýktari en í nágrannalöndunum.

Eftir hrunið 2008 horfðu margir Íslendingar til Norðurlandanna – við höfum um tíma talið okkur fremri þeim, líkt og við hefðum uppgötvað gullgerðarlistina – og hugsuðu: Mikið væri gott að hafa stöðugan efnahag eins og nágrannar okkar búa við.

Sumir höfuðu ekki háleitari hugsjónir en þetta – að við byggjum ekki lengur við hagkerfi sem væri eins og rússíbani.

Íslendingar komust fljótt og greiðlega út úr kreppunni. Á því eru nokkrar meginskýringar, en að hluta til voru þetta ytri áhrif. Þau fólust í mikilli fjölgun erlendra ferðamanna, snögglega varð ferðaþjónusta langstærsta atvinnugreinin, og svo tók fiskitegundin makríll að synda í áður óheyrðu magni upp að ströndum Íslands.

Nú er ferðaþjónustan í uppnámi, spár um fjölgun ferðamanna hafa ekki gengið eftir og flugfélögin íslensku þykja standa mjög tæpt. Verðmæti Icelandair fór hæst í tæpa 180 milljarða króna á hlutabréfamarkaði en hefur dotitð niður í 30 milljarða.

Og nú les maður fréttina sem birtist her að ofan á forsíðu Morgunblaðsins. Makríllinn sem var okkar annað bjargræði eftir hrunið er að hætta að koma til Íslands – heldur sig í Noregi.

Þá er væntanlega ekki langt í að íslensku pípulagningamennirnir, trésmiðirnir, læknarnir og hjúkrunarfólkið fari aftur þangað líka. Enn eins sveiflan er byrjuð.