Á Tollhúsinu í Reykjavík, beint fyrir ofan Kolaportið, hefur verið sérkennilegur og heillandi reitur.

Þetta eru leifar af hraðbraut sem átti að liggja meðfram höfninni í gömlu borgarskipulagi, að hluta til á stólpum. Ekki varð neitt úr hraðbrautinni – nema þessi bútur var lagður á Tollstöðinni.

Hann hefur fengið að vera í friði í langan tíma og upp úr gömlu malbikinu var farið að vaxa kjarr og meira að segja berjalyng. Allt sjálfsprottið. Maður gat skynjað hvernig mannvirki hverfa aftur til náttúrunnar ef þau eru yfirgefin.

Nú les ég í fjölmiðlum að þessu hafi verið mokað burt. Það er kannski ekki hægt að kvarta mikið yfir því, en þó er viss eftirsjá. Þetta var algjörlega einstakur staður og menningarminjar á sinn hátt. Kannski telja menn sig finna betri not fyrir hann?