Gunnar Smári Egilsson hefur stofnað Facebook síðu þar sem er fjallað um hvað myndi gerast ef Ísland gerðist 20. fylki Noregs – og hvort möguleiki sé á því. Þarna hefur meira að segja komið upp nafnið Fylkisflokkurinn og er þetta markmið hans, samkvæmt Gunnari Smára:
Fylkisflokkurinn vinnur að endursameiningu Íslands og Noregs með því að Ísland verði 20. fylki Noregs, íslenska verði eitt af ríkismálum Noregs, norska ríkinu beri samkvæmt stjórnarskrá að vernda og efla íslenska menningu og að Íslendingar njóti allra réttinda norskra borgara.
Á síðunni koma fram ýmsar vangaveltur um þetta, eins og til dæmis um það hvernig íslenska pólitíkin myndi samlagast hinni norsku.
Áhrifin á pólitíska landslagið yrði líklega sú að meginhluti Sjálfstæðisflokksins gengi inn í Høyre en kristilegasti hluti flokksins færi inn í Kristeleg Folkeparti. Samfylkingin félli inn í Arbeiderpartiet, nýja Framsókn ætti heima í Fremskrittspartiet en gamla Framsókn fyndi aftur hjarta sitt í Senterpartiet. Björt framtíð færi líklega inn í Venstre en VG mynda skiptist á milli Sosialistisk Venstreparti og Miljøpartiet de grønne (eða vinna að sameiningu þessara flokka).
Miðað við úrslit síðustu þingkosninga á Íslandi myndu 5 sjálfstæðismenn setjast á Stórþingið, fjórir Framsóknarmenn, tveir frá Samfylkingu og VG og einn frá Bjartri Framtíð og einn Pírati. Íslenska fylkið fengi 15 þingmenn til viðbótar við þá 169 sem sitja þar fyrir. Ísland yrði fjórða stærsta fylkið að þingmannatölu.
Meðal þeirra sem lýsa áhuga á málinu er Bragi Kristjónsson bóksali sem skrifar:
Ert þú með þetta Gunnar minn Smári? Þér líkt og hið bezta mál, vona að þetta fái stuðning, vonandi er líka, að við missum ekki hinn frábæra ráðherra Gunnar utanríkis – hann er alveg lífsnauðsyn.
En Jón Óskar myndlistarmaður veltir fyrir sér fánum þjóðanna sem hann er ekki ánægður með:
20. fylkið er óvitlaus hugmynd en fáninn er vandamál. Noregur og Ísland eru með ljótustu (skrautlegustu) fána Norðurlanda og ekki batna þeir við splæsinguna. Hvernig væri að hafa magenta kross á cyan grunni?
Gunnar Smári bendir svo á að samruninn við Noreg gæti haft áhrif til framþróunar:
Það er alls ekki fordæmalaust að ríki kjósi að ganga inn í annað ríki til að bæta hag borgaranna og rjúfa einangrun sem aftrar framþróun. Það gerðu Skotar til dæmis snemma á átjándu öld þegar þing þeirra samþykkti að ganga inn í United Kingdom. Í kjölfar þess kom langur góðæristími í láglöndum Skotlands og helstu borgum; og af honum spratt upp skoska upplýsingin sem gat af sér bæði öflug fræði og fagrar bókmenntir. Edinborg var á sínum tíma öflugri hugmyndapottur en Lundúnir. Skotar ætla sér síðan að kjósa um það í haust að ganga aftur úr United Kingdom eftir rúm 300 ár. Það er því hvorki fordæmalaust né óafturkræft fyrir Íslendinga að sækja um að verða fylki í öðru ríki.
