Nýr framboðslisti Framsóknar í borginni virðist ætla að setja sig upp á móti aðalskipulaginu sem verið er að samþykkja endanlega í borgarstjórninni.
Eitt af því sem hefur komið frá frambjóðendum er að skipuleggja þurfi borgina þannig að búseta nálægt vinnustað sé raunhæfur möguleiki.
En það er auðvitað þetta sem verið er að gera í nýja skipulaginu – staðreyndin er sú að störfin leita inn í borgina þar sem hún er þéttari, ekki út í úthverfin.
Þetta er ósköp einfalt. Helsti uppgangurinn er ferðamennsku og svokölluðum skapandi greinum.
Ferðamenn leita í miðborgir, ekki úthverfi. Störfin vegna þeirra skapast þar. Þar eru hótelin, veitingahúsin, ferðaþjónustufyrirtækin.
Skapandi greinarnar vilja líka vera nálægt miðju – þetta er ekki eins og bílaverkstæði og iðnfyrirtæki sem eru í útjaðrinum. CCP er úti á Granda. Hið nýja leikjafyrirtæki Plain Vanilla er á Laugaveginum. Íslensk erfðagreining er í Vatnsmýri og þar mun rísa stórbygging lyfjafyrirtækisins Alvogen.
Stóru skólarnir eru líka í vesturborginni – þar er Háskólinn, sem er stærsti vinnustaður Íslands, og heldur áfram að vaxa. Og Háskólinn í Reykjavík. Áform hafa svo verið um að reisa nýbyggingar Landspítalans við Hringbrautina – skiptar skoðanir eru um þá framkvæmd en enginn hefur þó viljað taka af skarið og hætta við þau áform. Þessar fyrirætlanir voru reyndar mjög nátengdar Framsóknarflokknum um langa hríð, í tíð heilbrigðisráðherra úr þeim flokki.
Sumir virðast lifa í þeirri órakenndu hugmynd að gatnakerfið í Reykjavík sé sprungið og þoli ekki þetta álag. Gatnakerfið er þó risastórt miðað við það sem gerist í borgum af þessari stærð. Það þekkist varla neins staðar í heimnum að fólk tefjist ekki aðeins í umferð á álagstímum og raunar ekki fært að koma upp slíku gatnakerfi. Til þess yrði einfaldlega að halda áfram að þenja það út í hið óendanlega.
Þétting byggðar er nauðsynleg og nútímaleg. Það er ekki þar með sagt að sé verið að bregðast úthverfunum, eins og stundum er látið í veðri vaka. Mestur krafturinn í langan tíma hefur farið í uppbyggingu úthverfa, vegi fyrir þau og þjónustu þar. Það er býsna dýrt dæmi. Nú eru uppi önnur viðhorf. Það er heldur ekki eins og hafi mikill kraftur í uppbyggingu þjónustu innan Elliðaáa, því fer fjarri.
Það er líka eðli úthverfauppbyggingar að þegar rísa ný úthverfi, enn utar en þau gömlu, minnkar þjónustan í þeim eldri. Börnunum fækkar og þá þarf að byggja nýja skóla – nema komi til sameiningar skóla sem er alltaf óvinsæl. Með þessum hætti er sífellt verið að leggja í nýjar fjárfestingar, sem svo aftur nýtast illa. Ég skrifaði snemma í haust um Hafnarfjörð þar sem eru lýsandi dæmi um þetta.
