Það má fullyrða að við lifum á tímum þegar er afar lítil eftirsókn eftir því að fara í stjórnmál.

Það fer enginn að hrópa húrra fyrir mannvalinu sem er á Alþingi Íslendinga. Fólk með þekkingu, reynslu og vitsmuni virðist ekki sækjast eftir því að komast á þing. Sumir virðast bókstaflega hafa álpast þangað inn.

Og ekki virðist ástandið vera betra í sveitarstjórnum.

Jón Gnarr ætlar kannski að halda áfram í borgarstjórninni í Reykjavík. Sumir af félögum hans ætla að hætta, til dæmis Páll Hjaltason. Karl Sigurðsson segist ætla að halda áfram ef Jón hættir ekki. Elsa Yeoman er ekki búin að ákveða sig. Fæst af þessu fólki hefur raunar verið sérlega áberandi. Það er ekkert sérlega breiður hópur sem kemur að stjórn borgarinnar.

Dagur B. Eggertsson ætlar að halda áfram hjá Samfylkingunni, hann fer að verða eins og mubla í borgarstjórninni, Björk Vilhelmsdóttir er að hætta og kannski Oddný Sturludóttir líka.

Sóley Tómasdóttir ætlaði að hætta hjá VG, en hefur hugsanlega verið talin á að hætta við að hætta.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur misst Gísla Martein Baldursson, oddvitinn þar er nú Júlíus Vífill Ingvarsson. Hann er ekki líklegur til að ná fjöldafylgi. Og þá ekki heldur frambjóðendur eins og Björn Jón Bragason, Halldór Halldórsson, Marta Guðjónsdóttir og Viðar Guðjohnsen. Þorbjörg Helga Vigfúsdóttir hefur nokkuð aðrar hugmyndir en ofantaldir frambjóðendur, hún er líklegri að höfða til menntafólks og millistéttarfólks – það er spurning hvaða rúm er fyrir þær í prófkjörinu sem fer fram 16. nóvember. Þorbjörg nýtur ekki álits í Hádegismóum, en þaðan virðist áherslum og stefnu flokksins í borgarmálum stjórnað.

En af þessu öllu virðist mega ráða að sérlega óspennandi þyki að sitja í borgarstjórninni í Reykjavík. Eða er ennþá von á nýjum og öflugum frambjóðendum hjá einhverjum flokkanna?