Við dvöldum nokkra daga í Flatey á Breiðafirði. Það var sumarblíða – óvíða eru sumarnæturnar fegurri en í Breiðafjarðareyjum.

Þetta er eyja sem er full af sögum og menningu. Þarna er gamla þorpið með sínum húsum sem hafa verið fallega uppgerð. Hinum megin á eyjunni stendur yfir viðgerð á frystihúsinu, þar er starfrækt hin afar menningarlega Bryggjubúð.

Í kirkjunni eru freskurnar eftir Baltasar með myndum úr sögu og atvinnulífi eyjanna. Fólkið sjálft er fyrirmyndir persónanna sem birtast í myndunum – en það leikur orð á að Baltasar sjálfur sé frelsarinn.

Kári lék Bach á gamla orgelið í kirkjunni, það er harmoníum og nýbúið að laga belginn.

Við kynntumst eyjaskeggjum sem gátu sagt okkur sögur af lífinu í eyjunum í gamla daga, hvernig menn nytjuðu sel og fluttu fé í haga í úteyjum. Og við heyrðum líka sögur af listamönnum sem vöndu komur sínar í Flatey: Guðbergi, Jóni Gunnari, Jóni Yngva, Atla Heimi, Braga Kristjóns og Nínu.

Flatey er magískur staður. Að sumu leyti er hann eins og íslenska útgáfan af grísku eyjunni Folegandros þar sem ég dvel oft. Á báðum stöðum ríkir einkennilegt tímaleysi. Eyjalífið heillar.