Efst á Marylebone Lane er fish & chips staðurinn The Golden Hind sem er alltaf fullur af fólki. Mér var sagt að þar væri að finna besta fisk og franskar í London. Staðurinn á að hafa verið þarna síðan 1914. Við fórum þangað loksins í gær. Það varð mikil gleði þegar kom í ljós að eigendurnir eru Grikkir – ég get bablað dálítið í grísku, en það vekur meiri hrifningu þegar Kári bregður fyrir sig grískunni.

Grikkir líta á sig sem smáþjóð og verða mjög hissa ef einhver veit hverjir þeir eru. Svona eins og við.

Maturinn var prýðilegur. Eigandinn kom til okkar og tjáði okkur að fiskurinn væri frá Íslandi. Það fannst manni náttúrlega gott að heyra.

Daginn eftir kaupi ég The Independent og les að fish & chips sé að verða tískumatur. Hið sama les ég í leiðara Guardian frá því fyrr í mánuðinum.

En eitt hefur breyst. Fiskur og franskar var ódýr matur fyrir fólk sem hafði ekki mikið milli handanna. Þegar Bretar hernámu Ísland spruttu upp fish & chips staðir í Reykjavík. Nú er það að breytast, fiskur er rándýr og og allt í einu þykir rétturinn við hæfi fína fólksins.

Ég sé að Jónas Kristjánsson er að skrifa um stað sem selur fisk og franskar í Reykjavík. Við eigum líka réttinn ýsu í raspi – sem er vanmetinn. Ég man að í fiskhlaðborðinu á Litla ljóta andarunganum – þar sem ég var stundum í þjónshlutverki – kláraðist ýsan í raspi alltaf fyrst. Útlendingarnir voru sólgnir í hana. Held meira að segja að um hana hafi verið fjallað mjög lofsamlega í ítölsku blaði…