Það hefur dunið yfir manni áróður vegna loftslagsmála alla helgina. Fyrst vegna þess að Gore fékk Nóbelsverðlaunin – fyrir að gera kvikmynd – og svo af umhverfisþingi sem haldið var í Reykjavík.

Með stríðsletri á forsíðu Morgunblaðsins stóð skrifað: „Fljótum sofandi að feigðarósi.“

Inni í blaðinu var margra blaðsíðna úttekt á loftslagsvandanum – sem öll var á eina bókina lærð.

Svo kemur í sjónvarpsþætti sjö mínútna viðtal við mann sem er ekki alveg jafn sannfærður, bendir á dóm sem féll nýskeð í London vegna myndar Al Gore þar sem segir að séu níu alvarlegar vitleysur í myndinni og teflir síðan fram því viðhorfi að kannski væri betra að takast á við afleiðingar hugsanlegs loftslagsvanda en orsakir hans. Og það dynja skammir yfir þáttastjórnandanum.

Ok, maðurinn heitir Hannes og fer í taugarnar á mörgum. Rétt eins og til dæmis Björn Lomborg.

En er það virkilega svo að þessi viðhorf megi ekki heyrast – mitt í öllum áróðrinum? Verða kannski einhvern tíma sett lög um að ekki megi tala um loftslagsvandann nema á ákveðinn hátt, svona eins og ekki má segja að sé gott að reykja í sjónvarpinu.

Eiga allir að jarma í kór?

— — —

Mynd Gores er annars að verða eins og þrúgandi rétttrúnaður, líkt og nýtt guðspjall. Dómsmálið í London stóð um hvort myndin væri tæk sem kennsluefni í skólum. Dómarinn komst að þeirri niðurstöðu að í myndinni sé farið með miklar ýkjur, meðal annars þar sem er talað um hækkandi yfirborð sjávar, að Golfstraumurinn muni stöðvast og að fellibylurinn Katrina hafi verið af völdum manna.