Bretlandi er mikil umræða um að hækka verð á áfengi. Það er reyndar fáránlega ódýrt í landinu – í súpermörkuðum er hægt að finna tilboð þar sem sextíu bjórar eru seldir á 20 pund. Verð á áfengi hefur í það heila farið lækkandi síðasta aldarfjórðunginn.

Í landinu voru nýlega sett lög um að sumir staðir sem selja áfengi mættu vera opnir allan sólarhringinn – ekki ólíkt því sem tíðkast hér – reynslan af þessu hefur verið hörmuleg. Ofbeldi vegna áfengisdrykkju færist í vöxt.

John Harris skrifar um þetta í Guardian. Hann segir hafsjór af ódýru áfengi sé langstærsta eiturlyfjavandamálið í Bretlandi. Hann telur að efnið ætti að setja einhvers staðar staðar milli A- og B- flokks eiturlyfja, semsagt á svipaðan stað og efni skyld amfetamíni.

Hér á Íslandi höfum við líka farið í frjálsræðisátt hvað varðar áfengi. Veitingahús fá að hafa opið þangað til á morgnana – það hefur að gefist mátulega vel. Miðbærinn er eins og vígvöllur á nóttinni. Á daginn er rónalýður mjög áberandi.

Og nú er uppi mikil umræða um að þurfi lækka verð á áfengi.

Samt umgöngumst við efnið á sama hátt og Bretar. Drykkjumenningin er ofbeldisfull, hávær, sorgleg. Drykkjusiðirnir virðast vera algjörlega inngrónir í þjóðina; það er sama hvað er gert – notkunin á efninu verður ekkert sívílíseraðri.

Er þá einhver ástæða til að lækka verðið? Ætti ekki frekar að hækka það? Það er talað um að ferðamenn þurfi að geta keypt sér vín með matnum.

Geta þeir ekki bara drukkið heima hjá sér? Varla eru þeir komnir hingað vegna þess að við séum svo mikið vínland…