Þar auglýsti ungur maður, Hermann að nafni, eftir liðsmönnum til starfa hjá ónefndu fiskvinnslufyrirtæki á Suðurnesjum. Í auglýsingunni voru ýmsar hæfniskröfur tíundaðar; góð kunnátta í ensku og ökuskírteini svo eitthvað sé nefnt.
Í lokin var þó sérstaklega tekið fram að einstaklingar frá Austur-Evrópu eða innflytjendur frá Mið-Austurlöndum væru ekki velkomnir. „No Eastern European and Middle Eastern Immigrants,“ stóð skýrum stöfum.
Ekki voru allir sáttir við að áhugasömum einstaklingum væri mismunað með þessum hætti. Spurði ein hvort ekki væri ólöglegt að mismuna fólki vegna þjóðernis og vísaði til dæmis í lög um jafna meðferð á vinnumarkaði.
„Ertu að grínast,“ spurði annar í athugasemd við auglýsingunni. „Hvaða helvítis kynþáttahatur er hér,“ spurði enn annar .
Svo voru aðrir sem sögðu að mögulega hefði auglýsandinn einfaldlega slæma reynslu af ákveðnum hópi fólks. Honum hljóti að vera frjálst að ráða þann sem hann vill og hafna þeim sem hann vill ekki.
„Hvaða afskiptasemi og dómharka er hér í gangi? Ef maður er með sitt eigið fyrirtæki sem maður er búin að byggja upp með hörðum höndum þá hlýtur maður að ráða hverja maður ræður í vinnu,“ sagði til dæmis einn.
Á vef Alþingis má kynna sér lögin um jafna meðferð á vinnumarkaði og eru þau nokkuð skýr. Þar segir að lögin gildi meðal annars um jafna meðferð einstaklinga á vinnumarkaði óháð kynþætti, þjóðernisuppruna, trú og lífsskoðun svo eitthvað sé nefnt. Svo segir í 8. grein laganna:
„Mismunun vegna einhverra þeirra þátta sem um getur í 1. mgr. 1. gr. í auglýsingu um laust starf er óheimil sem og birting slíkrar auglýsingar…“
