Í fimm ár hafði Katrín reynt að hjálpa syni sínum við að ná tökum á kvíða og félagsfælni. Hún var orðin mjög örvæntingarfull þegar hún greip til þess ráðs að útbúa handa honum dagbók sem hjálpar til við að byggja upp sjálfstraust með einföldum og hnitmiðuðum spurningum sem hægt er að svara stutt og laggott. Bókin hefur valdið ótrúlegum umskiptum í lífi sonar Katrínar en er líka að verða sífellt fleiri öðrum til hjálpar.
„Þetta er kraftaverk,“ segir Katrín sem aldrei óraði fyrir þeim viðbrögðum sem bókin hefur fengið, enda var hún fyrst eingöngu hugsuð sem tæki fyrir son hennar. En þar sem Katrín er barnabókahöfundur og var um þetta leyti að ganga frá útgáfu barnabókar ákvað hún að prenta nokkur eintök af dagbókinni. Það átti eftir að vinda hressilega upp á sig og er bókin hafa mikil og góð áhrif víða í samfélaginu.
„Það gengur ofboðslega vel í dag, þetta er eins og svart og hvítt og ég er í skýjunum. Þetta er fyrsta skólabyrjunin hans í sex þar þar sem ég þarf ekki að vera kvíðafull og í viðbragðsstöðu til að sækja hann í skólann eða mæta á krísufundi,“ segir Katrín um þau undursamlegu áhrif sem þessi markvissu dagbókarskrif hafa haft á son hennar.
„Dagbókin sjálf er ekki tæki sem lagar allt saman en hún er byrjunin sem fær hann til að geta nýtt sér það sem er í boði. Sonur minn var kominn á þann stað að hann sá engan tilgang með lífinu yfirhöfuð og þar með var hann ekki tilbúinn að hlusta á góð ráð eða nýta sér námskeið. Með dagbókinni gat hann unnið þá grunnvinnu sem þarf að eiga sér stað áður en stærri skref eru tekin,“ segir Katrín enn fremur.
Í dagbókinni eru meðal annars eftirfarandi staðhæfingar og fyrir neðan hverja og eina eru nokkrar línur til að fylla út:
Ég hef allt sem ég er þarf. Ég er þakklát/ur fyrir:
Ég tala vel um sjálfa/n mig. Mér þykir ég vera:
Ég á mér drauma. Einn daginn ætla ég að:
Það er gott að fá hrós. Hrós dagsins frá mér fær:
Katrín segir að skrif sonar hennar í dagbókina hafi verið dálítið endurtekningarsöm og yfirborðsleg til að byrja með, en samt gagnleg, enda um sannar staðhæfingar að ræða sem gott er að endurtaka. En það er gott að hvíla endurtekningarnar og opna hugann fyrir öðrum staðhæfingum. Smám saman eykst sjálfsþekkingin og skrifin verða innihaldsríkari og dýpri, og sú varð raunin hjá syni Katrínar.
Börn með kvíða og félagsfælni eru útsett fyrir fíknivandamálum á unglingsárum og það var mikið áhyggjuefni hjá Katrínu varðandi son hennar: „Ég hafði miklar áhyggjur af því að hann myndi deyfa tilfinningar sínar með efnum, þess vegna setti ég inn samveru með fjölskyldu í dagbókina, ég var að reyna að halda sambandi við strákinn minn svo við yrðum nógu náin en líka til að hann lokaði sig ekki af inni í herbergi og ég missti af sjáanlegum merkjum um að eitthvað væri í gangi.“
Það hefur glatt Katrínu og komið henni á óvart hvað bókin hefur hjálpað mörgum. Og gagnsemi hennar virðist engan veginn takmörkuð við börn í vanda heldur hefur fullorðið fólk ekki síður getað nýtt sér hana.
Katrínu segir það afar brýnt að fólk geti rofið þögnina um persónulega vandamál eða vandamál í fjölskyldunni og dagbókin er sannarlega tæki til þess. Hefur dagbókin verið mikið til umræðu á vettvangi grasrótarstarfs í þágu bata við fíkn og hefur hún meðal annars verið til umræðu á námskeiðum í hugrænni atferlismeðferð sem er afar útbreitt meðferðarform.
Katrín dáist að því hvað sonur hennar hefur verið opinskár um vanda sinn í því skyni að hjálpa öðrum:
„Ég get ekki hrósað stráknum mínum nógsamlega fyrir að vilja deila þessum viðkvæmu og persónulegu upplýsingum en hann gerir það með glöðu geði. Hann veit hvað þetta var erfiður tími og ef reynsla hans getur hjálpað einhverjum þá hikar hann ekki við að deila henni.“
Katrín hefur ákveðið að styrkja samtökin „Það er von“ sem styðja fíkla á leið til bata, um 700 krónur af hverju seldu eintaki. Sjálf hefur hún aldrei neytt ólöglegra fíkniefna og aldrei átt í vandræðum með áfengisneyslu. Tengsl hennar við „Það er von“ eru með öðrum hætti:
„Hún Berglind Ýr, sem tengist samtökunum og er dásamleg vinkona mín í dag, sendi mér skilaboð um að hún hefði nýtt sér dagbókina til góðs. Í kjölfar varð hún einskonar markaðsstjóri fyrir mig og hefur verið óþreytandi að kynna dagbókina.“
Segir Katrín það vera ánægjulegt að geta gefið til baka með þessum hætti og haldið um leið áfram að breiða út þennan boðskap sem virðist gagnast svo mörgum vel.
„Ég hef þá framtíðarsýn að samfélagið geti orðið betra á allskonar vegu ef fólk tileinkar sér þá sjálfskoðun sem þessi litla dagbók býður upp á,“ segir Katrín að lokum, alsæl yfir því ævintýri sem þessi dagbók er orðin, sem upphaflega var bara þrautaráð í vonlítilli stöðu.
