„Ef að líkum lætur fer E-flokkurinn með sigur af hólmi í alþingiskosningunum að þessu sinni, eins og raunar endranær. Hann lætur þó ekki mikið fyrir sér fara, frekar en fyrri árin, en árangurinn skilar sér samt sem áður í völdum og leiðarstefi í lykilstofnunum landsins. Þannig hefur þetta verið um áratugaskeið. E-flokkurinn býður sig raunar aldrei fram. Hann þarf þess ekki. En vinnur alltaf. Það er raunin þegar upp er staðið. Hann fer með völdin, kann vel við sig með völdin, finnur til sín með völdin – og sleppir þeim ekki. Fullu nafni heitir hann Embættismannaflokkur Íslands,“ segir Sigmundur í inngangi leiðara síns í Fréttablaðinu í dag og útskýrir þar með hvað E-flokkurinn er.
Hann segir að of djúpt sé í árina tekið að segja að flokkurinn steli völdum að kosningum lokum, hann fái þau bara upp í hendurnar því löglega kjörnir þingmenn þjóðarinnar hafi ekki sömu völd og æviráðnir embættismenn.
„Þingmenn koma og fara. Embættismenn sitja þá af sér. Það er meginreglan í íslensku kerfi sem kennt er við lýðræði, en er í raun og veru stofnræði,“ segir Sigmundur og segir umhugsunarefni hversu lítil völd þingmenn hafa í nokkuð þroskuðu lýðræðisríki eins og við búum í.
„Þeir sitja í nefndum. Og sitja þar sem fastast. Raunar eins og þeim sé haldið þar föstum. Oftar en ekki af embættismönnum. Akkúrat þeim mönnum sem segja fulltrúum fólksins í landinu hvernig kaupin gerast í kerfinu. Sömu mennirnir eru fóðrið í frumvörp framkvæmdavaldsins sem renna í gegnum alþingi, áreynslulaust, eins og stimpilpúði fyrir stofnanaveldi landsins. Og þannig líður kjörtímabilið. Hvert kjörtímabilið af öðru. Þingmenn koma. Þingmenn fara. En eftir situr raunverulega valdið í reykvískri bírókratíu sem hagar málum að hentisemi sinni, án nokkurs einasta umboðs frá þjóðinni,“ segir hann og bendir síðan á að í Bandaríkjunum sé embættismannakerfið hreinsað út í heilu lagi við valdaskipti í Hvíta húsinu. Í Bretlandi sé svipað uppi á teningnum og í Þýskalandi sé vald nýrrar stjórnar svo áþreifanlegt að embættismenn taki við skipunum. Svipað sé þetta á Norðurlöndunum. „Nema á Íslandi. Þar eru ráðuneytin valdameiri en ráðherrann. Oft og tíðum. Og fyrir vikið breytist minna en meira, enda þótt ráðherrann mæti ferskur til leiks. Á Íslandi verður stofnræði að víkja fyrir lýðræði,“ eru lokaorð hans.
