Vilhjálmur Birgisson, formaður Verkalýðsfélags Akraness, talar um ójafnan leik þegar hann ber saman möguleika almennings til að breyta launakjörum sínum, samanborið við atvinnurekendur og hið opinbera, sem geti gripið til þess ráðs hvenær sem er, að hækka verð og álögur. Hinsvegar fái almenningur aðeins tækifæri til þess á þriggja ára fresti, í gegnum kjarasamninga:

„Hugsið ykkur hvað leikurinn á milli atvinnurekenda, sveitafélaga og ríkis er hryllilega ójafn, en á svona þriggja ára millibili hefur launafólk tækifæri að kalla eftir breytingum á sínum launakjörum til að eiga möguleika á að launakjörin dugi fyrir nauðþurftum frá mánuði til mánaðar. Þetta tækifæri kemur einungis að jafnaði á þriggja ára tímabili hjá launafólki eða nánar tilgetið þegar kjarasamningar eru lausir, en öðru máli gegnir með t.d. verslunareigendur og aðra þjónustuaðila þeir geta nánast á hverjum degi og jafnvel oft á dag hækkað vöruverð og þjónustuna til lagfæra rekstrar-stöðuna hjá sér.“

Berskjaldað fyrir sveiflum

Vilhjálmur segir launafólk berskjaldað fyrir öllum breytingum:

„Öll vitum við hvað t.d. gerist hjá Olíufélögunum þegar heimsmarkaðsverð á hráolíu hækkar, jú neytendur geta gengið að því vísu að bensínverð hækkar fljót og eða þegar gengi íslensku krónunnar fellur þá birtist það nánast sjálfkrafa í hækkun á öllum innflutum vörum. Það sama gildir um ríkissjóð og sveitafélög þau geta breytt hjá sér gjaldskrám eða hækkað álögur á skattgreiðendur og gerist það nánast á hverju einasta ári. Hins vegar stendur launafólk berskjaldað fyrir öllum efnahagslegum hremmingum sem herjað geta á íslenskt samfélag og skiptir engu máli hvort þær efnahagslegu hremmingar séu vegna innlendra eða erlendra atburða.“

Hræðsluáróður

„Það er því ömurlegt að í hvert sinn sem verkafólk og launafólk hefur möguleika á að rétta sinn hlut af þegar kjarasamningar eru lausir að þá skuli hræðsluáróðurinn óma um allt samfélag eins og enginn sé morgundagurinn. En þetta eru yfirleitt þeir sömu og varpa öllum sínum vanda miskunnarlaust yfir á neytendur við hvert tækifæri til að rétta af sína rekstrarstöðu og til að geta skilað meiri hagnaði og greitt út arðgreiðslur!“