Á dögunum var ég að flakka á milli sjónvarpsstöðva og sá þá að á BBC var verið að sjónvarpa beint frá afhendingu Booker-verðlaunanna virtu. Athöfnin var í glæsilegum sal í miðborg London þar sem gestir sátu við borð og drukku vín, þar á meðal voru tilnefndu höfundarnir fimm. Í hliðarsal ræddi fréttakona við tvo gagnrýnendur sem sögðu stuttlega en um leið skemmtilega frá tilnefndu bókunum og gáfu þeim einkunnir. Ekki fannst þeim allar tilnefndu bækurnar eiga fyllilega skilið að vera á listanum.

Þetta var fínt sjónvarpsefni, sérstaklega vegna frammistöðu gagnrýnendanna sem tókst að koma mörgu að í fáum orðum. Hrifnastir virtust þeir vera af bók bandaríska höfundarins George Saunders, Lincoln in the Bardo, en þar segir frá harmi Abrahams Lincoln Bandaríkjaforseta eftir að ellefu ára sonur hans deyr. Þetta er engin venjuleg skáldsaga, frásagnaraðferðin er mjög sérstök og minnir stundum á leikritaform og þar heyrast raddir tæplega 200 persóna. Algjörlega frábær skáldsaga og mikið óskaði ég þess að hún myndi vinna.

Einmitt þegar tilkynna átti um sigurvegarann rofnaði sambandið og fréttaþulur BBC kom á skjáinn og baðst afsökunar á því og sagðist vona að samband kæmist á innan tíðar. Það liðu þónokkrar mínútur en þá komst samband á að nýju og þá sást Saunders minn í ræðupúlti að flytja þakkarræðu sína. Þarna vann réttur maður og rétt bók!

Fyrir utan óvænta truflun á útsendingu var þessi verðlaunaathöfn, sem var stutt, um hálftími, sannarlega þess virði að á hana væri horft. Þeir sem hafa umsjón með afhendingu Íslensku bókmenntaverðlaunanna ættu jafnvel að íhuga að taka mið af henni.