Við því hefur verið varað, og það er vitað, að ferðaþjónusta er láglaunaatvinnugrein. Þess vegna er alveg mátulega æskilegt að hún sé aðalatvinnuvegurinn. Það eru ekki borguð há laun fyrir að skipta á rúmum eða þjóna til borðs. Við Íslendingar höfum farið þá leið í ferðaþjónustunni okkar að fá hingað fjölda útlendinga – marga frá starfsmannaleigum – sem eru til í að vinna á enn lægra kaupi en við. Án þess gætum við einfaldlega ekki fengið svo margt fólk til landsins. En fyrir flesta Íslendinga er þetta starfsfólk nánast ósýnilegt.

Það er langt í frá að við séum ein um þetta. Víða í Evrópu er farandvinnuafl grundvöllur ferðaþjónustunnar. Það er reyndar svo að orðið hefur algjör sprenging í ferðamennsku í heiminum. Samkvæmt upplýsingum frá alþjóðaferðamálastofnuninni voru ferðamenn í heiminum 280 milljónir 1980, nú er fjöldinn kominn yfir 1,3 milljarða á ári. Þetta er atvinnugrein sem veitir mörgum vinnu, en eins og fyrr segir eru launin almennt léleg.

Friðrik Pálsson, eigandi Hótels Rangár og áhrifamaður í íslensku viðskiptalífi,, sagði í viðtali við Morgunblaðið nú í vikunni að vandi ferðaþjónustunnar á Íslandi væri meðal annars fólginn í því að launin séu of há. Tveggja manna herbergi á Hótel Rangá yfir háferðamannatímann, nóttina 21. til 22. júlí, kostar 590 evrur eða 75 þúsund íslenskar krónur. Vonandi er eitthvað aflögu af því til að borga kaup.

Annars er það svo einfalt að ef ferðaþjónustan hér á Íslandi getur ekki borgað almennileg laun þá er ekki minnsta ástæða til að standa í öllum þessum átroðningi. Það getur ekki verið markmið í sjálfu sér að flytja hingað túrista.