Það er tímanna tákn þegar formaður Sjálfstæðisflokksins treystir sér ekki til að sækjast eftir embætti forsætisráðherra.

Sjálfstæðismenn hafa aldrei verið hræddir við völd.

En hann veit að ef hann verður forsætisráðherra verður hann enn berskjaldaðri, svo er staða hans veik.

Það ríkir algjör stjórnmálakreppa í landinu. Lausnin sem var boðið upp á í gær, með Sigurð Inga Jóhannsson sem forsætisráðherra, er ekki að skora hátt.

Æfingarnar í stjórnarráðinu í gærkvöldi, þegar erlendum fjölmiðlum var tilkynnt að Sigmundur Davíð ætlaði bara að fara frá tímabundið grafa mjög undan henni.

Skoðanakannanir sem birtast í morgun eru mjög afdráttarlausar. 81 prósent er hlynnt afsögn Sigmundar, 69 prósent vilja að Bjarni Benediktsson og 63 prósent að Ólöf Nordal segi af sér, fylgi ríkisstjórnarflokkanna er mjög lítið, þeir hafa samanlagt innan við 30 prósenta fylgi, meðan Píratar fara með himinskautum upp í 42 prósent.

En hinir stjórnarandstöðuflokkarnir bæta varla við sig fylgi. Það er alveg sama hvernig hneykslismálum framvindur; löngunin til að kjósa þá er afar lítil.

Þetta er mjög snúin staða til að vinna úr. Það getur svosem vel verið að haldinn verði ríkisráðsfundur þar sem Sigurður Ingi Jóhannsson tilkynnir hið nýja ráðuneyti sitt en flokkarnir eru að öðru leyti með óbreytt ráðherralið. Sú kenning er uppi að þar yrði Sigmundur Davíð „aftursætisbílstjóri“ sem áframhaldandi formaður Framsóknarflokksins. Flokkarnir gætu líka ákveðið að stokka upp í ráðherraliði til að gefa aðeins frísklegra yfirbragð – en það breytir varla miklu.

Svona stjórn er varla á vetur setjandi – hún gæti fallið undan þunga fleiri uppljóstrana úr Panamaskjölum. Kosningar verða æ líklegri, en flokkarnir eru sérlega lítt undirbúnir undir þær enda benti ekkert til annars fyrir fáum vikum en að stjórn Sigmundar Davíðs væri traust og myndi sitja út allt kjörtímabilið.

Píratar þurfa að manna sína framboðslista, ef þeir fá fylgi í samræmi við skoðanakananir nú þurfa þeir að finna að minnsta kosti  30 frambærilega einstaklinga sem er hægt að bjóða fram í þingkosningum. Og hinir flokkarnir eiga ekki annarra kosta völ sýnist manni en að fara í gagngera endurnýjun á þingmannaliði sínu.