Borgarastríð í hinu fjölmenna og þéttbýla Egyptalandi er skelfileg tilhugsun.

Efnahagur landsins hrynur, ferðamenn láta ekki sjá sig, landbúnaðarvörur komast ekki á markað. Almennings bíður ekkert annað en þjáningar og sultur.

Það var náttúrlega skuggalegt þegar heimsbyggðin fagnaði því að réttkjörnum stjórnvöldum var steypt af stóli, jafnvel þótt Morsi væri slæmur. Nú hefur herforingjastjórnin í landinu fellt grímuna – það sem gerðist í gær var ekkert annað en blákalt fjöldamorð. Að minnsta kosti 235 féllu, líklega fleiri.

Nú eru vopnuð átök víða í borgum Egyptalands. Borgarastríð virðist nær óumflýjanlegt. Herforingjastjórnin herðir tökin – Mohammed El Baradei varaforseti er búinn að segja af sér. Hann er maður sem nýtur virðingar á Vesturlöndum og var eins og skrautblóm í garði stjórnarinnar. Baradei atti að vera ávísun á lýðræði, vonir um að lýðræðisstjórn komist á í Egyptalandi eru orðnar að engu.

Eftir þessa árás á Múslimska bræðralagið virðist óhjákvæmilegt að Egyptaland dagi til sín íslamista víða að – og verði helsti málstaður þeirra. Hreyfingin hefur þarna eignast píslarvotta. Það þýðir að herforingjastjórnin er ekki á förum – herinn er vel vopnum búinn svo líklega magnast blóðbaðið.

Það er enginn Nasser að spretta upp úr þessum átökum eins og enn dálkahöfundurinn lét sig dreyma um.

Í Sýrlandi geisar borgarastríð – það þýðir að í tveimur helstu arabaríkjunum við Miðjarðarhaf ríkir algjört ófremdarástand. Vesturlönd vita ekki í hvorn fótinn þau eiga að stíga gagnvart Sýrlandi. Assad forseti er slæmur – en það þýðir ekki að þeir sem berjast gegn honum séu einhverjir englar.

Líklegt er að svipað verði uppi á teningnum í Egyptalandi. Sjónir manna beinast að Bandaríkjunum sem veita Egyptum gríðarlega aðstoð í formi styrkja og hergagna. Getur Bandaríkjastjórn setið hjá og horft upp á aðfarir egypska hersins – sem eru í nafni „stríðs gegn hryðjuverkum“.

Það er orðinn kunnuglegur frasi. En að þessu sinni hefur hann holan hljóm.