Gísli Marteinn Baldursson segist vilja leiða lista Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík. Borgin er mikilvægari en pólitíkin, segir hann.

Þetta er nokkuð merkileg yfirlýsing.

Borgarfulltrúarnir Gísli Marteinn, Þorbjörg Helga Vigfúsdóttir og Áslaug Friðriksdóttir hafa legið undir ámæli hjá hörðum flokksmönnum fyrir að starfa með borgarstjórnarmeirihlutanum að ýmsum málum sem þau telja að horfi til framfara, til dæmis aðalskipulaginu.

Það þýðir að gamaldags stjórnar/stjórnarandstöðupólitík heyrir nokkuð sögunni til í borginni. Hún á heldur ekki heima þar. Flest mál sem er fjallað um í sveitarstjórnum fylgja ekki flokkspólitískum línum.

Þetta er nokkuð ólíkt því viðhorfi sem birtist í frægri tilvitnun í Davíð Oddsson:

„Ég gerði öll mál tortryggileg og fylgdi þeirri reglu veiðimannsins að maður má ekki einungis kasta flugu sem manni finnst falleg því að maður veit aldrei hvaða flugu laxinn tekur. Ég tók því upp öll mál, jafnvel þó að ég væri í hjarta mínu samþykkur þeim, og hjólaði í þau því að ég leit á stjórnarandstöðu sem stjórnarandstöðu.“

Þarna er lýsing á dæmigerðri valdapólitík – sumir myndu jafnvel kenna hana við sandkassa. Maður gerir allt til að klekkja á andstæðingnum, gera hann tortryggilegan, koma honum frá – jafnvel þótt hann sé ekkert að gera rangt og athæfið geti verið skaðlegt fyrir almenning.