Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir, þingmaður Sjáflstæðisflokksins, fer hörðum orðum um stöðu skólakerfisins í pistli í Sunnudagsblaði Morgunbalðsins, í ljósi nýrrar úttektar OECD, Efnahags og framfarastofnunar, þar sem hnignun í grundvallarfærni hjá íslenskum nemendum síðustu tvo áratugi er talin stefna í hættu efnahagslegri velferð og lífsgæðum.
Þórdís skrifar: „Í vikunni bárust fregnir af því að í úttekt Efnahags- og framfarastofnunar (OECD) væri því haldið fram að hnignun grundvallarfærni íslenskra nemenda á síðustu tveimur áratugum væri ógnvekjandi og að hún stefndi í tvísýnu efnahagslegri velferð okkar og lífsgæðum. Skýrslan nefnir sérstaklega að Ísland stendur sig áberandi verr en önnur lönd í að mennta börn sem hafa annað móðurmál en þjóðtunguna. Ef eingöngu er litið til efnahagslega þáttarins telur stofnunin að hin afleita staða í grunnfærni leiði til 5% lækkunar í framleiðni.“
Hún segir ennfremur: „Áhyggjur af stöðu menntunar einskorðast ekki við Ísland, en staðan hér nálgast nú að skera sig algjörlega úr miðað við allar þjóðir í kringum okkur. Við erum slökust og staðan fer versnandi, og hún versnar hraðar hér en víðast annars staðar. Vísbendingarnar eru alls staðar og þær segja allar hið sama; raunverulegt neyðarástand ríkir.“
Þórdís segir að íslenska skólakerfið skili óviðunandi niðurstöðum og þar getum við aðeins okkur sjálfum um kennt. „Þessi hrikalega staða er af völdum okkar sjálfra því ekkert í ytra umhverfi íslenskra skóla er verra en það sem aðrar þjóðir þurfa að glíma við. Við höfum búið til kerfi hér innanlands sem skilar óviðunandi niðurstöðum. Við getum engum öðrum en sjálfum okkur kennt um þessar hrakfarir.“
Þórdís segir ennfremur: „Ísland getur heldur ekki kennt efnahagslegri fátækt um þennan slaka árangur. Við erum rík. Og þegar kemur að fjárveitingum þá er grunnskólakerfið okkar dýrara í rekstri en nánast alls staðar annars staðar.“
Þórdís segir að „fingrabendingar og pólitískar kýtingar“ muni engu skila og um sé að ræða vanda sem kalli á langtímalausn:
„Aðgerðir til þess að bæta úr stöðunni geta tekið lengri tíma en eitt kjörtímabil og enn meiri tími líður þar til árangur eða árangursleysi kemur í ljós. Viðfangsefnið er því að sumu leyti sambærilegt við stór langtímamál á borð við varnar- og öryggismál, þar sem áhersla hefur verið lögð á að draga úr flokkspólitískum flokkadráttum og stuðla að samstöðu um sameiginlega hagsmuni allrar þjóðarinnar. Skólamálin eru slíkt mál og nú ríkir neyðarástand.“
