Árið var 2003 og ég var sautján ára gömul, klædd í Diesel buxur, með ljósar hárlengingar niður á mjóbak. Hann var í heimaprjónaðri peysu í sauðalitunum og greinilega búinn að kenna unglingum síðan Bítlarnir voru á vinsældalistum og núna var honum gersamlega nóg boðið.
„Þeir nemendur sem ætla sér að nota Internetið til að leita sér upplýsinga munu svo sannarlega lenda á vegg þegar í háskóla er komið,“ þrumaði hann yfir ræpugula skólastofuna.
„Vitið þið ekki að hver sem er getur skrifað hvað sem er á netið?“
Að sjálfsögðu vissum við það. Ekki síst vegna þess að við sjálf höfðum verið að skrifa hvað sem er á irkið, svo á Huga punktur is og fleiri stórkostlega miðla. Við höfðum öll séð marga kílómetra af glimmer-gif myndum, hlaðið niður hundrað árum af tónlist og grett okkur yfir öllu heimsins klámi sem krakkar höfðu sent flissandi á milli sín síðan fyrsta nettengingin var fundin upp. Við vissum að Internetið, alnetið, veraldarvefurinn var eins og sjálfsprottinn flóamarkaður á ferðamannastað þar sem finna mátti þýfi innan um gersemar.
Ég minnist sérstaklega orða kennarans sem virtist sannfærður um að „við værum svo sannarlega ekki að fara að fletta hlutum upp á Internetinu þegar út á vinnumarkaðinn væri komið.“
Árið er 2025 og ég heyri reglulega bergmálið í þessum annars ágæta kennara, í gegnum áhyggjur fólks af meintri upplausn – siðrofi sem gervigreindin á að hafa hrundið af stað.
„Þeir nemendur sem ætla sér að nota gervigreind til að leita sér upplýsinga munu svo sannarlega lenda á vegg þegar í háskóla er komið,“ þusar fólk inni á kaffistofunum.
„Vitið þið ekki að gervigreindin getur skrifað hvað sem er?“
Sérstakt uppáhald er: „Við vitum ekki hvaða myndir eru raunverulegar lengur.“ Hér má bæta því við að Photoshop kom á markað 1990 og fram að því var búið að eiga við ljósmyndir síðan miðillinn var fundinn upp.
Það er áhugavert að heyra fólk æja yfir því að „við getum svo sannarlega ekki farið að nýta okkur gervigreindina á vinnumarkaði án þess að fólk hreinlega missi störfin.“
Er fullkomlega galin hugmynd að ætla að við munum þróa kerfi, löggjöf og beita skynseminni þegar kemur að upplýsingaleit? Svona ekki ósvipað því sem við gerðum með Internetið – sem engum heilvita manni dytti í hug að nota á vinnumarkaði í dag. Þið vitið. Af því að hver sem er getur skrifað hvað sem er á netið.
