Að tala við sjálfan sig, sem var lengi talið merki um sérvisku eða einangrun, er nú af vísindamönnum talið gott verkfæri til að hugsa betur, framkvæma betur og skilja sjálfan sig betur. Að tala upphátt hjálpar til við að koma skipulagi á mikinn og óskipulagðan straum hugsana.
Þegar maður hugsar í hljóði, þá geta hugmyndirnar flætt án þess að fylgja nokkurri lógík. Með því að hugsa upphátt, er heilinn neyddur til að hægja á sér, fá yfirsýn og forgangsraða.
Rannsókn, sem var gerð af sálfræðingnum Gary Lupyan hjá University of Wisconsin-Madison, leiddi í ljós að það að tala upphátt við sjálfan sig, bætir hugræna starfsemi, sérstaklega þegar maður er að leita að einhverju eða reynir að leysa vandamál.
Í tilraun, sem hann gerði, fundu þátttakendur, sem sögðu nafnið á því sem þeir leituðu að, hlutinn fyrr en þeir sem sögðu nafnið ekki upphátt.
Að tala við sjálfa(n) sig getur einnig komið stjórn á tilfinningarnar. Ef þú segir hvaða tilfinningu þú finnur fyrir upphátt, til dæmis „Ég er stressaður“ eða „Þetta pirrar mig“, myndar þú einhverskonar innri umræðu. Þetta auðveldar okkur að setja hlutina í samhengi og getur róað okkur án þess að þurfa að ræða málin við einhvern annan.
