Vátryggingafélag Íslands hefur verið dæmt til að greiða konu, fyrrum starfsmanni veitingastaðarins Serrano bætur upp á rúmlega eina milljón króna vegna vinnuslyss. Konan varð fyrir meiðslum í baki þegar hún var að lyfta 25 kg saltpoka upp á kerru í miðlægu eldhúsi. Vátryggingafélagið hafnaði bótakröfu hennar og hélt því fram að frásögn hennar af umræddu atviki væri tilbúningur.
Slysið átti sér stað í desember árið 2013 en ágreiningur málsins snerist um það hvort að konan hefði lyft þungum poka upp á kerru og hún rekið sig í aðra kerru, og skrikað við það fótur, eins og hún hélt fram, eða hvort atvikin hafi aðeins verið með þeim hætti að hún hefði verið að lyfta þungum poka upp á kerru án nokkurs utanaðkomandi atburðar í skilningi slysahugtaksins.
Konan leitaði til læknis á Læknavaktinni að kvöldi þriðjudagsins 3. desember 2013 og reyndist hún vera óvinnufær. Fyrir dómi voru lögð fram sex læknisvottorð, eitt frá Læknavaktinni, dagsett 3. desember 2013, og fimm frá Heilsugæslunni Sólvangi, dagsett 23. desember 2013, 13. janúar 2014, 7. og 24. febrúar 2014 og 28. mars 2014. Í vottorðunum frá 3. og 23. desember 2013 og 28. mars 2014 greinir að ástæða óvinnufærni hafi verið sjúkdómur en í hinum þremur vottorðunum greinir að óvinnufærni hafi verið vegna vinnuslyss.
Konan taldi að ranglega hefði verið merkt við óvinnufærni af völdum sjúkdóms í læknisvottorðum, sem annaðhvort mættirekja til mistaka læknis eða tungumálaörðugleika, en hvorki konan né þáverandi eiginmaður hennar, sem hafði fylgt henni til læknis, töluðu íslensku og enskukunnátta þeirra var takmörkuð. Tímabundin örorka hennar hafi verið metin 100 prósent frá 3. desember 2013 til 31. mars 2014 og varanleg læknisfræðileg örorka hennar hafi verið metin 5 prósent.
Byggði konan bótakröfu sína á því að um hefði verið að ræða skyndilegan utanaðkomandi atburð og vísaði til að þess að hún félagsmaður í Eflingu-stéttarfélagi þegar krafa hennar stofnaðist.
VÍS byggði sýknukröfu sína á því að ekki væri sannað að atvikið hefði verið slys samkvæmt skilmálum félagsins fyrir slysatryggingu launþega. Tryggingafélagið taldi ósannað sé að atvikið hefðu verið með þeim hætti sem konan hélt fram, það er að hún hafi rekið sig í aðra kerru þegar hún var að lyfta saltpokanum, skrikað við það fótur og fengið hnykk á bakið. Bent var á að aðeins lægi fyrir að baktognun konunnar hefði hlotist af því einu að lyfta upp saltpoka með tilheyrandi átaki og álagi á bak konunnar án þess að nokkuð utanaðkomandi ylli tognuninni.
Þá benti félagið á að allan vafa um það hvort umrætt atvik hefði verið skyndilegur utanaðkomandi atburður og þar með slys ætti að meta konunni í óhag þar sem hún hefði ekki upplýsti yfirmann sinn eða forsvarsmenn vátryggingartaka um meintan slysatburð fyrr en tveimur og hálfum mánuði síðar, en þá hafi verið búið að segja henni upp störfum vegna skipulagsbreytinga.
Í niðurstöðu dómsins kemur fram að að upphafleg tilkynning Serrano ehf. til vinnueftirlitsins, þar með talin atvikalýsing, hafi verið samkvæmt frásögn konunnar. Með því að skrá atvikalýsinguna og senda á eyðublaði til vinnueftirlitsins hafi fyrirtækið í raun ekki verið að taka afstöðu til þess á þeim tíma hvort atvikalýsingin væri rétt eða röng.
Þá var það mat dómsins að ekkert lægi fyrir um það hvort misræmi í skráningu á óvinnufærni konunnar væri vegna tungumálaörðugleikum í samskiptum við læknana eða hvort það er af öðrum ástæðum. Því væri ekki hægt að draga einhlíta ályktun af þessum gögnum um að konan hefði ekki orðið fyrir meiðslum af völdum slyss við vinnu umræddan dag.
Þá var tekið mið af frásögn samstarfskonu konunnar sem varð vitni að atvikinu. Hún var spurð að því hvort konunni hefði skrikað fótur eða hún runnið til og kannaðist hún ekki við að svo hefði verið heldur hefði konan rekið sig utan í aðra kerru á meðan hún var með pokann í höndunum. Þá bar hún einnig um það fyrir dómi að konan hefði síðar um daginn komið að máli við yfirmann sinn á vinnustaðnum og greint honum frá því hvað hefði gerst. Það eina sem yfirmaðurinn hefði gert hefði verið að hugga hana og segja henni að „vera ekki að gráta.“
Dómurinn taldi sannað að konan hefði í starfi sínu, þegar hún var að lyfta umræddum saltpoka upp á kerru, rekið sig óviljandi utan í aðra nálæga kerru og það hafi orðið til þess að hún fékk hnykk á bakið. Dómurinn telur hins vegar ósannað að henni hefði skrikað fótur á meðan hún var að lyfta pokanum við það að reka sig utan í kerruna. Var VÍS því gert að greiða konunni 1.066.062 krónur með dráttarvöxtum auk 1.573.187 krónur vegna málskostnaðar.
