Leslie vildi horfa til fortíðar – Ruby beindi sjónum sínum fram á veginn
Lengir lifir í gömlum glæðum, segir máltækið, og sú var raunin hjá Leslie Stone, 24 ára Breta, þegar hann hitti fyrrverandi kærustu sína, Ruby Keen, 23 ára, á Golden Bell-hótelinu í Bedfordshire 11. apríl 1937.
Leslie og Ruby höfðu hist sex árum fyrr og verið saman um nokkurra mánaða skeið. Hann gekk síðan í herinn og þegar hann var sendur til Hong Kong, árið 1932, skildi leiðir.
Tíminn leið, eins og gengur og gerist, og í desember fékk hann lausn úr hernum vegna heilsufars og fékk starf sem byggingaverkamaður.
Eftir að Leslie hafði kneyfað þrjá stóra bjóra og Ruby sötrað eitt portvínsglas röltu þau á Cross Keys-hótelið í Bedford og síðan þaðan á Stag-hótelið.
Það vakti athygli nærstaddra að Leslie nauðaði í Ruby að segja skilið við lögregluþjóninn sem hún var í tygjum við. Vildi Leslie að þau tækju upp þráðinn þar sem frá var horfið fimm árum fyrr.
Segir ekki af viðbrögðum Ruby, en Leslie slokaði þar í sig þremur bjórum og Ruby bætti á sig tveimur portvínsglösum og um tíu leytið þetta kvöld yfirgáfu þau Stag-hótelið.
Leið þeirra lá framhjá heimili hennar við Plantation-veg, þar sem hún deildi heimili með móður sinni, eldri systur og bróður.
Það síðasta sem sást til Leslie og Ruby þetta kvöld var þegar þau hurfu niður Firs-stíginn sem var vinsæll göngustígur meðal ungra elskenda á þessum slóðum.
Klukkan sjö næsta morgun varð ljóst að farir þeirra höfðu ekki verið sléttar. Járnbrautastarfsmaður fann líkið af Ruby og í ljós kom að henni hafði verið nauðgað og hún kyrkt með eigin hálsklút. Kjóll hennar var rifinn frá hálsmáli og niður úr.
Eftir örlitla eftirgrennslan komst lögreglan á snoðir um fund Ruby og Leslie kvöldið áður. Aðspurður sagði Leslie að hann hefði skilið við Ruby fyrir utan Stag-hótelið klukkan stundarfjórðung yfir tíu kvöldið áður.
Þegar lögreglan fann á skóm Leslie og fatnaði leifar af jarðvegi sem var að finna á vettvangi morðsins vísaði hún frásögn hans til föðurhúsanna.
Réttarhöld yfir Leslie Stone hófust 28. júní, 1937, í Old Bailey í London. Dómari var Gordon Hewart greifi, en þess má geta að hann settist í helgan stein árið 1940.
Í vitnastúkunni kom nýtt hljóð í strokkinn hjá Leslie. Hann sagði að hann og Ruby hefðu rifist, hún hefði fallið um koll og þá hefði kjóllinn rifnað.
Hann sór og sárt við lagði að hann hefði ekki nauðgað henni; hann hefði talið að hún væri meðvitundarlaus og mundi koma til sjálfrar sín innan skamms.
Kviðdómarar í málinu voru ögn ráðvilltir varðandi eitt atriði og leituðu ráða hjá Hewart dómara; ef karlmaður verður konu að bana á meðan nauðgun á sér stað, jafnvel þegar maðurinn ætlar sér ekki að verða konunni bana, er hann þá sekur um morð?
Í huga Hewarts lék enginn vafi á réttu svari við þessari fyrirspurn og svaraði hann henni játandi. Kviðdómarar settust á rökstóla og sneru til baka 25 mínútum síðar með sektardóm í farteskinu. Hewart skellti svörtu dulunni á kollinn og dæmdi Leslie til dauða.
Það var dugnaðarforkurinn Thomas Pierrepoint sem sendi Leslie Stone yfir í eilífðina, föstudaginn 13. í ágúst 1937.
