Morðmál Lucie safnaði ryki í 10 ár – Ný tækni felldi ódæðismanninn að lokum
Lucie Beydon, tvítug frönsk kona, hafði sleppt heimdraganum um miðjan ágúst 2004. Þá hafði hún flutt frá Brest, úr foreldrahúsum, til Brest í Rennes, á Bretagneskaganum í Frakklandi, til að fara á námskeið í barnakennslu. Hún hafði komið sér vel fyrir í stúdíóíbúð við Rue Gambetta og vær æði sátt við tilveruna enda ekki átt eigið heimili fyrr.
Hálfum mánuði síðar, að kvöldi föstudagsins 3. september, var Lucie vart komin inn úr dyrum heimilis síns þegar dyrabjöllunni var hringt. Fyrir utan stóð Nicolas L., karlmaður sem Lucie þekkti ekkert.
Áður en lengra er haldið er rétt að kynna Nicolas betur til sögunnar. Nicolas ku hafa glímt við óseðjandi kynhvöt en hafði tileinkað sér leið til að taka á henni.
Hann fór inn í fjölbýlishús og hringdi dyrabjöllum íbúða, einni á eftir annarri. Ef hann heyrði karlmannsrödd innan úr einhverri íbúð lét hann sig hverfa hið snarasta.
Annað var uppi á teningnum ef um kvenmannsrödd var að ræða. Þá hrópaði hann fyrsta skírnarnafn sem honum datt í hug og spurði hvort sú persóna byggi þar.
Ef Nicolas barst svar við þeirri spurningu innan úr íbúðinni gerði hann sér upp skilningsleysi í þeirri von að konan opnaði dyrnar. Ef sú varð raunin afsakaði hann sig í bak og fyrir og sýndi á sér fararsnið. En nánast um leið og konan lokaði dyrunum hringdi hann dyrabjöllunni aftur og þá gerðist stundum að viðkomandi kona kom aftur til dyra, jafnvel orðin hálfpirruð.
Stóð þá ekki Nicolas á ganginum, með brækurnar á hælunum, getnaðarliminn í annarri hendi og hníf í hinni og neyddi síðan konuna til að fróa honum.
Það var í slíkum erindagjörðum sem Nicolas var fyrrnefnt föstudagskvöld í september við dyrnar hjá Lucie Beydon. Fyrr um kvöldið hafði hún verið í félagsskap samnemenda sinna en um ellefu leytið kvaddi hún vini sína og hélt heim á leið.
Vart hafði hurðin fallið að stöfum er dyrabjöllunni var hringt og óhætt að segja að það hafi verið meinleg óheppni, því fyrir kaldhæðni örlaganna hafði enginn svarað í þeim íbúðum sem Nicolas hafði áður reynt við í stigaganginum.
Tveimur dögum síðar, að kvöldi sunnudags, kom vinur Lucie, Camille, ásamt vinum sínum að heimili Lucie. Camille hafði reynt árangurslaust að ná sambandi við Lucie alla helgina.
Camille hamaðist á dyrabjöllunni en fékk ekkert svar og ákvað að lokum að leita sér aðstoðar hjá slökkviliðsmönnum á slökkviliðsstöð hinum megin götunnar.
Slökkviliðsmennirnir fundu fremur ógeðfelldan fnyk berast innan úr íbúð Lucie. Þeir spenntu upp hurðina og fundu Lucie liggjandi í blóðpolli á gólfinu.
Lucie hafði verið stungin 21 sinni og ljóst að hún hafði verið dáin í tvo sólarhringa. Ódæðismaðurinn hafði læst dyrunum og tekið með sér lykilinn. Engin fingraför fundust en seinna fann lögreglan tvo púða sem höfðu verið fjarlægðir úr íbúðinni og morðvopnið að auki falið í runna í nærliggjandi garði.
Lífsýni náðust af púðunum en voru svo ófullkomin að þau dygðu ekki til að fella morðingjann ef svo bæri undir. Púðarnir voru engu að síður teknir til handargagns.
Við rannsókn málsins voru margir grunaðir til kallaðir, þar á meðal Nicolas sem státaði af sakaskrá sem spannaði allt frá innbrotum til blygðunarsemisbrota.
En ekkert tengdi Nicolas við morðið á Lucie, engin augljós ástæða var til að hengja morðið á hann og honum tókst að sannfæra laganna verði um sakleysi sitt við yfirheyrslu.
Honum var gert kleift að halda áfram á braut smáglæpa; þjófnaða og innbrota og kynferðisbrota sem byggðu á strípihneigð hans. En Nicolas hafði vit á að halda sig fjarri Rennes.
Nicolas þurfti næstu tíu árin að svara til saka fyrir 16 brot, eldri og nýrri. Um var að ræða innbrot og kynferðisglæpi og eyddi hann einhverjum tíma á bak við lás og slá.
Árið 2015 hafði DNA-tækni fleygt verulega fram frá árinu 2004 og lögreglan dustaði rykið af máli Lucie Beydon. Lífsýnum úr púðunum úr íbúð Lucie var rennt í gegnum gagnagrunn lögreglunnar og viti menn – fullkomin samsvörun fannst.
Þegar þarna var komið sögu var Nicolas reyndar í grjótinu, önnum kafinn við að afplána þriggja ára dóm vegna innbrota. Hann var kallaður til yfirheyrslu og viðurkenndi sekt sína en sagði að hann hefði haft hnífinn með „til að verja sjálfan sig“.
Á sama tíma og hann myrti Lucie hafði Nicolas unnið á pítsustað skammt frá heimili hennar og talið er að tilviljun ein hafi ráðið för hans það örlagaríka kvöld.
Réttað verður yfir Nicolas L á því herrans ári 2016 – sem er jú einmitt í ár.
