Þetta segir Flosi Þorgeirsson, tónlistarmaður og sagnfræðingur, í athyglisverðri grein sem birtist á vef Vísis í morgun. Þar veltir hann fyrir sér hvað Ísland geti gert varðandi stöðu mála fyrir botni Miðjarðarhafs þar sem Ísraelsher hefur gengið mjög hart fram gegn Hamas með tilheyrandi hörmungum fyrir íbúa á Gasa.
Flosi segir að nánast í hvert skipti sem hann opnar samfélagsmiðla sjái hann athugasemdir varðandi framferði Ísraelsmanna á Gasa-svæðinu. „En hvað getur Ísland gert til að hafa áhrif? Ísland er algjört smáríki og myndi hætta sér inn á hættulegt svæði ef það myndi herða á gagnrýni gegn Ísrael.“
Flosi rifjar svo upp atvik sem átti sér stað fyrir löngu síðan einn kaldan vetrardag á skólalóðinni.
„Ég hef verið um tíu ára aldur. Hópur okkar stóð og fylgdist með tveimur eldri strákum, þeir hafa kannski verið 14-15 ára gamlir, ganga í skrokk á öðrum dreng. Þetta var óhugnanlegt að sjá en ekkert okkar gerði eða sagði neitt. Nema einn. Skyndilega gekk fram lítil stúlka á svipuðum aldri og ég. Hún æpti á ruddana að þeir skyldu hætta þessu. Þetta væri ójafn leikur. Hún gekk svo langt að kalla þá aumingja og ræfla. Þá loksins tóku tuddarnir eftir henni. Einn þeirra hljóp að henni og hrinti harkalega í jörðina. Litla stúlkan var augljóslega hrædd, með grátstaf í kverkunum. Þetta hafði þó áhrif á okkur hin. Okkur blöskraði. Reiðin varð óttanum sterkari. Við kölluðum að þeim ókvæðisorð og færðum okkur ögn nær. Ruddarnir horfðu nú illilega í átt að okkur. Það var engin spurning að þeir gátu velgt okkur undir uggum og virtist þeir hreinlega líklegir til þess.”
Flosi segir að þá hafi nýr leikmaður komið til skjalanna og skyndilega hafi hópurinn heyrt þrumandi karlmannsrödd spyrja hver andskotinn væri eiginlega í gangi.
„Stór fullorðinn maður skálmaði inn á skólalóðina. Nærstaddur íbúi hafði séð þetta og greinilega fengið nóg er hann sá litlu stelpunni hrint harkalega til jarðar. Hann hjálpaði henni upp og leit svo grimmilega á böðlana sem voru nú ekki lengur upplitsdjarfir. Þeir létu sig hverfa. Oft hef ég velt fyrir mér hver þessi hugrakka stúlka var,“ segir Flosi.
Hann segir líklegt að Ísland verði eins og litla stúlkan á skólalóðinni ef Ísland vill vaða í Ísrael og fordæma gjörðir þeirra. Ísland sé vissulega smáþjóð og þótt Ísraelsríki sé ekki fjölmennt sé það ríkt og öflugt á mörgum sviðum.
„Við yrðum strax vænd um gyðingahatur og mögulega útmáluð sem lítið ríki sem hefði enga reynslu á alþjóðasviði, líklega yrði reynt að gera okkur hlægileg í augum annarra ríkja. Það er ekki það versta. Ísrael er tæknirisi. Það gæti valdið okkur verulegum vandræðum með því að hindra að mikilvægir hlutir í tölvur og farsíma myndu berast okkur. Netárásum gæti stórfjölgað og mögulega haft vond áhrif á innviði okkar. Gleymum svo ekki að helsti bandamaður Ísrael er ógnarsterkt ríki í vestri og ólíklegt er að hinn duttlungafulli Donald Trump myndi hafa einhverja samúð með okkur. Ef Bandaríkin myndu ákveða að lemja okkur niður…ja, þá værum við mögulega í vandræðum! Svo, er þetta eitthvað sem Ísland getur gert? Lítum til sögunnar. Hefur Ísland nokkurn tíma staðið í fæturna og boðið stórþjóðum byrginn? Svarið er já og það hefur frekar unnið með okkur, heldur en hitt.“
Flosi rifjar upp nokkur dæmi um þetta í grein sinni og nefnir til að mynda þorskastríðin við Bretland. Þar hafi Bandaríkjamenn farið sér hægt, Þjóðverjar ekki verið á okkar bandi og Frakkar gert lítið. Norðurlöndin stigu varlega til jarðar en reyndu að miðla málum. Flosi segir að almenningur í þessum löndum hafi hins vegar tekið eftir Íslandi.
„Allir elska lítilmagnann. Hver heldur með Golíat gegn Davíð? Enginn. Þegar baltnesku löndin voru að reyna að brjótast undan oki Sovétríkjanna var litla Ísland eitt fyrsta ríkið sem tók af skarið og lýsti yfir stuðningi við Eistland, Lettland og Litháen. Því hefur fólk í þeim löndum ekki gleymt. Svo við eigum okkur sannarlega sögu um að sýna hugrekki á alþjóðavettvangi. Eins og litla stúlkan sem ofbauð framferði ruddanna. En, litlu stúlkunni var hrint. Hún meiddi sig. Það hefði jafnvel getað farið verr ef fullorðni maðurinn hefði ekki mætt til leiks,“ segir hann og bætir við að við þyrftum að treysta á þetta inngrip.
„Segjum svo að Ísland myndi ganga sköruglega fram og fordæma Ísrael. Myndu önnur ríki standa með okkur ef í harðbakkann slær? Það er raunar mjög líklegt. Ísland hefur gott alþjóðlegt orðspor í þessu samhengi. Við erum lítið og friðsælt land en þó tekist að koma ár okkar fyrir borð án þess að herja á okkar nágranna. Jafnframt höfum við tekið virkan þátt í alþjóðlegri og lýðræðislegri umræðu og verið öðrum löndum fyrirmynd.“
Flosi nefnir að lokum að Noregur og Írland hafi til að mynda verið framarlega í gagnrýni á Ísrael og ekki sé ólíklegt að þau myndu bregðast illa við ef Ísrael myndi hóta okkur öllu illu. Svo myndu Svíþjóð og Finnland mögulega bætast í hópinn.
„Stjórnvöld í stóru Evrópuríkjunum fara varlega en við megum ekki gleyma að almenningur í þeim löndum gæti hrifist af slíku hugrekki og sett pressu á sitt stjórnmálafólk. Vandamálið við söguna er að við vitum ekkert hvernig hún verður. Það er verið að skrifa hana akkúrat núna. Kannski yrði í framtíðinni litið á þetta sem vandræðalegt frumhlaup smáríkis sem var að skipta sér af málum sem því kom ekkert við og hafði alls ekkert bolmagn til að breyta. Gæti líka farið á hinn veginn. Fólk myndi kannski ekki bara tala um hugrekki Íslands gegn risaþjóðum eins Bretlandi og Sovétríkjunum heldur einnig Ísrael og jafnvel Bandaríkjunum. Mögulega myndi fólk í framtíðinni benda á Ísland sem dæmi um hvernig smáríki geta haft áhrif en aðeins ef þau þora.“
