„Aldrei myndi ég gera lítið úr sjálfri mér ef ég væri fótbrotin og gæti þar af leiðandi ekki hlaupið maraþon. Ég meina, það segir sig bara sjálft. En af hverju geri ég þá lítið úr mér þegar ég er andlega brotin?“
Á dögunum var Bryndís Steinunn að tala við vinkonu sína í símann þegar hún gerði uppgötvun sem hún hafði ekki áttað sig á áður. Andleg heilsa Bryndísar hefur ekki verið góð og hefur hún legið í mikilli lægð undanfarið.
„Ég á erfitt með að gera flesta hluti og langar helst ekki að fara úr náttfötunum, hvað þá að fara út úr húsi. En um daginn var eins og ég hefði verið slegin í andlitið með blautri tusku. Ég var að tala í símann við eina af uppáhalds manneskjunum í lífinu mínu. Síðasta ár var henni virkilega erfitt vegna röð áfalla og endaði það með því að hún var send í veikindaleyfi. Hún var orðin þunglynd og þurfti að fara að vinna í sinni andlegu heilsu,“ segir Bryndís í einlægri færslu sinni á síðunni Amare.
Þá segir Bryndís: „Þessi dásamlega manneskja sagði við mig: „Í fyrsta sinn virkilega skil ég þig. Ég sit í sófanum og geri ekkert, er í kósífötum og horfi svo í kringum mig og fæ samviskubit því ég nenni ekki að taka til eða þrífa.“ Þetta er eins og talað út úr mínum munni og nákvæmlega það sem ég geri og segi við sjálfa mig. En hvað sagði ég við þessa manneskju sem varð til þess að ég fékk blauta tusku í andlitið og fattaði að ætti við mig líka: „Elstu stelpan mín, það er ekki málið að þú nennir ekki að gera hlutina. Þú ert ótrúlega dugleg og alls ekki löt, heldur er það að þú getur það bara ekki núna.“ Já stundum getur verið svo erfitt að gera hinu eðlilegustu hluti að okkur fallast hendur. Að setja bolla í uppþvottavélina getur orðið jafn ómögulegt og að lyfta upp bílnum okkar með handafli til þess að skipta um dekk.“
Veltir Bryndís því fyrir sér hvers vegna fólk sem glímir við andleg veikindi berji sig því stanslaust niður fyrir það sem þau geta ekki gert.
„Þvílík uppgötvun. Ég hef því frekar verið að skoða hvað ég gat yfir daginn í stað þess að horfa á það sem ég gat ekki eða bara gerði ekki. Suma daga getur það verið bara það að ég fór úr náttfötunum og klæddi mig. Stundum bý ég um rúmið eða set í bæði uppþvottavélina og þvottavélina, tek úr þeim og geng frá. Í dag vaknaði ég til dæmis mjög snemma og fór út að labba með hundinn sem ég er að passa núna í augnablikinu. Ég setti í uppþvottavélina og skellti henni í gang. Þegar hún var búin tók ég úr henni og gekk frá því. Ég þreif klósettið og eldhúsið og ryksugaði og skúraði eldhús, baðherbergi og ganginn. Ég ætla að hrósa sjálfri mér fyrir að hafa gert það en ég ætla ekki að einblína á það að stofan og svefnherbergið sé ekki hreint því ég kláraði orkuna í hina hlutina og það er frábært. Ég þarf ekki að gera allt í einu og ég þarf líka að hugsa út í það að ég er ekki 100% heilbrigður einstaklingur. Ég er sjúklingur, ekki bara andlega heldur líka líkamlega og margt smátt gerir eitt stórt.“
Hvetur Bryndís fólk sem tekst á við veikindi að hætta að gera lítið úr sér og að horfa frekar á það sem það getur gert ásamt því að hrósa sjálfum sér.
„Horfðu yfir hvað þú gerðir yfir daginn og hrósaðu þér fyrir það. Þannig að: Bryndís þú ert búin að gera fullt af hlutum í dag og ég er stolt af þér. Ég elska þig Bryndís mín og finnst þú ótrúlega dugleg að gera alla þá hluti sem þú gerir þrátt fyrir veikindi þín og erfiðleika. Þú ert dugleg að skoða sjálfa þig og taka framförum í þeim hlutum sem betur mættu fara. Haltu því áfram og reyndu ávalt að vera besta útgáfan af sjálfri þér. Mundu að til að vera góð manneskja, góð mamma og góð vinkona þarftu að byrja á að vera góð við sjálfa þig. Bless neikvæða og hundleiðinlega Bryndís óvinkona mín, ég er búin að fá nóg af þér!“
