Guðný Guðnadóttir er einstæð móðir fjögurra barna, þar af er yngsta barn hennar langveikt en hann fæddist með CP og talar ekkert. Fyrir stuttu var íbúðin sem Guðný leigði, seld ofan af þeim og þrátt fyrir stanslausa leit fann hún enga íbúð fyrir fjölskylduna að flytja í.
„Ég sá fyrir mér að ég myndi enda á götunni en svo fékk ég lánaða litla íbúð. Það gekk svo ekki upp og þurftum við að flytja út úr henni á innan við fjórum tímum. Það er ekki hægara sagt en gert með börn og þegar því yngsta fylgir göngugrind, sérhannaðir stólar og kerra. Þetta er allt mikið um sig og þurfti því margar ferðir á tjaldsvæðið,“ segir Guðný sem býr nú með tveimur yngstu börnum sínum á tjaldsvæði á höfuðborgarsvæðinu.
„Þetta hefur tekið mikið á börnin og missti yngsti sonur minn alla rútínuna sína. Það er að segja leikskóla, sjúkraþjálfun, iðjuþjálfun og fleira. Ég var búin að borga leigu þar sem við áttum að vera og var búin að skipuleggja mánuðinn svo ég ætti nóg til þess að kaupa mat og þess háttar, en svo skeður þetta og það er auka kostnaður ofan á.“
Guðný segist ekki eiga neitt til þess að geta lifað almennilega á tjaldsvæðinu.
„Ég á ekki diska eða neitt í útilegu og það þarf líka að borga nóttina hér. Ég veit í sannleika sagt ekki hvernig ég á að fara að þessu.“
Elsta barn Guðnýjar er statt í Svíþjóð og býr það næst elsta hjá föður sínum.
„Sá yngsti fæddist á 24 viku og vóg hann aðeins 530 grömm. Hann er með CP og talar ekki en hann er orðinn þriggja ára. Hann er núna að rembast við það að læra að ganga og er orðinn ansi flinkur. Trúlega er hann með einhverfu og fleira en hann á að byrja í greiningarferli í ágúst. Hann er algjör hetja og barðist mikið.“
Guðný segir erfitt að vita ekki hvað verður um börnin sín í haust en dóttir hennar varð átta ára gömul í gær, daginn sem fjölskyldan neyddist til þess að flytjast búferlum á tjaldsvæðið.
„Það er erfitt að vita ekki hvar dóttir mín fer í skóla eða hann í leikskóla. Við erum núna búin að vera hérna í sólarhring og minn yngsti getur ekki meir. Honum vantar rútínu og hefur verið rosalega erfiður. Dóttir mín heldur að við séum í útilegu en það mun ekki ganga til lengdar.“
Guðný glímir sjálf við gigt og á hún erfitt með þá verki sem fylgja því að sofa úti.
„Ég er ekki mikið fyrir að leita eftir athygli en núna segi ég stopp. Ég er búin á því og að þurfa að takast á við erfitt barn með mikla verki í líkamanum er hrikalegt.“
Fyrir þá sem hafa áhuga á því að styrkja Guðnýju og fjölskyldu er bent á reikning hennar:
