Íslenskir lesendur eru stöðugt að kynnast nýjum glæpasagnahöfundum. Einn þeirra er Unni Lindell sem er norsk en sjónvarpsmyndir hafa verið gerðar eftir sögum hennar og verið sýndar á RÚV.
Hunangsgildran er að öllu leyti hefðbundin norræn glæpasaga. Ungur drengur hverfur og lettnesk kona er myrt. Lögreglurannsókn hefst og þar ber mest á lögregluforingjanum Cato Isaksen og lögreglukonunni Marian Dahle en milli þeirra er rígur og samkomulagið ekki upp á það besta sem skrifast fremur á hans reikning en hennar. Það er orðin venja í norrænum glæpasögum að lögreglumenn eigi erfiða fortíð að baki og engin undantekning er á því hér.
Vitanlega kemur síðan í ljós að málin tvö tengjast. Framvindan er á þann veg að lausnin virðist snemma blasa við og því fyllist lesandinn ekki mikilli spennu og telur sig hafa áttað sig á lausninni. Höfundinum tekst hins vegar að koma lesandanum á óvart undir lokin því sannarlega var ekki allt sem sýndist. Eftir að búið er að upplýsa glæpinn heldur sagan áfram á einhverjum tug síðna þegar hægt hefði verið að loka henni snyrtilega á örfáum blaðsíðum.
Hunangsgildran er fremur vel unnin glæpasaga þótt spennan mætti óneitanlega vera meiri. Hún ætti ekki að valda glæpasagnaunnendum vonbrigðum því hún er þokkaleg afþreying. Stundum biður maður ekki um meira en það.
