Það verður varla annað sagt en að tölvuleikjaárið 2016 hafi farið rólega af stað. Í lok febrúar kom þó fyrsti stóri titill ársins út og var þar á ferðinni nýjasti leikur Ubisoft, Far Cry Primal.

Far Cry-leikirnir hafa notið mikilla vinsælda á undanförnum árum og það ekki að ástæðulausu. Leikirnir eru opnir og gerast í framandi umhverfi sem gerir þá að algjöru augnakonfekti, sérstaklega í nýjustu kynslóð leikjatölva.

Ubisoft ræðst ekki á garðinn þar sem hann er lægstur í Primal. Leikurinn gerist á steinöld, nánar tiltekið við upphaf miðsteinaldar, 10 þúsund árum fyrir krist, og snýst að stærstum hluta í kringum veiðimann, Takkar, sem tilheyrir Wenja-ættbálknum sem má muna fífil sinn fegurri. Takkar þarf að beita klókindum til að lifa af í hörðum heimi þar sem stórhættuleg rándýr, loðfílar og sverðkettir þar á meðal, eru á hverju strái.

Eins og þeir sem þekkja Far Cry-leikina vita þá hafa bílar og byssur leikið stórt hlutverk. Þar sem leikurinn gerist á steinöld er ekki fyrir þessari tegund hasar að fara í leiknum, en þess í stað eru komin frumstæð vopn.

Sérstaða Primal er sú staðreynd að leikurinn gerist á steinöld. Undirritaðan rekur ekki minni til þess að annar stór leikur hafi gerst á þessum forsögulega tíma og má að því leyti segja að Ubisoft hafi tekið nokkra áhættu. Steinöld býður jú ekki upp á neinn bíla- eða byssuhasar sem margir þrífast á og sækja í.

Ubisoft gerir margt vel í Primal en annað hefði mátt vera betra. Takkar þarf að leysa ýmis verkefni af hendi; veiða og temja dýr, vinna landsvæði af óvinum og auka styrk og getu til að berjast eftir því sem líður á leikinn. Verkefnin eru ögn tilbreytingarsnauð og flöt en eru samt sem áður nógu skemmtileg til að halda spiluninni áfram. Það er alltaf nóg um að vera og aldrei dauður tími í leiknum þó um sé að ræða opinn heim þar sem þú getur ferðast um óhindrað. Það vantar samt miklu meiri fjölbreytni – jafnvel hugmyndaauðgi – til að leikurinn standist bestu leikjum dagsins í dag snúning.

Far Cry Primal er samt skemmtilegur leikur með einstöku sögusviði, flottu umhverfi og góðri grafík. Þarna fá spilarar eitthvað nýtt og þú færð aldrei á tilfinninguna að Ubisoft hafi kastað til hendinni við þróun og framleiðslu leiksins. Þegar öllu er á botninn hvolft er Primal ágæt skemmtun.