„Ég var niðurbrotin í fyrstu, ég gat varla farið í Bónus, ég kveið því svo að hitta einhvern. Ég gat ekki umborið þessa höfnun,“ segir Lilja Torfadóttir sem sagði skilið við Votta Jehóva árið 2004, eftir að hafa alist upp innan safnaðarins og lengi vel haft lítil kynni af heiminum utan hans. Eftir að hafa komið út úr skápnum var henni útskúfað og gert ljóst að hún væri ekki lengur velkomin. Hún fer ekki dult með þá staðreynd að andlegt ofbeldi, heilaþvottur og þöggun viðgangist innan veggja Vottanna. Hún er þó hvorki bitur né reið.

Brot úr viðtalinu við Lilju birtist hér fyrir neðan en viðtalið í heild sinni má finna í helgarblaði DV

Útskúfuð

Lilja kom út úr skápnum árið 2002, þá nýskilin við barnsföður sinn. Það átti eftir að hafa afdrifaríkar afleiðingar í för með sér.

„Ég varð fyrst skotin í stelpu þegar ég var 15 ára, stelpu sem var með mér í unglingavinnunni. Ég áttaði mig samt ekkert á þeim tilfinningum, ég kveikti ekkert á perunni. Orðin lesbía og samkynhneigð voru ekki til í minni orðabók. Vinkona mömmu í söfnuðinum hafði komið út úr skápnum og í kjölfarið hvarf hún. Það sat í mér.“

Lilja vissi að samkynhneigðir væru ekki velkomnir innan Votta Jehóva og því fékk hún að kynnast eftir að hún flutti aftur til Íslands árið 2004, þá í sambandi með konu. Söfnuðurinn sneri algjörlega við henni baki.

„Ég fékk símtal frá ættingja sem úthúðaði mér og sagði mér að ég væri ógeðsleg. Ég tvíefldist við þetta, enda ætlaði ég ekki að láta annað fólk segja mér hvernig ég ætti að lifa mínu lífi. En ég varð miður mín við að sjá að ég átti enga vini eftir innan safnaðarins.“

Lilja var á þessum tíma enn skráð sem Vottur og enn gift barnsföður sínum á pappírum. Öldungar úr söfnuðinum mættu heim til hennar og spurðu hana hvort hún gerði sér grein fyrir hvaða augum Vottar litu samkynhneigða. Henni var gert ljóst að hún væri ekki lengur velkomin innan safnaðarins. „Ég gerði þeim grein fyrir að þetta væri mitt val.

Mér finnst sérstakt að söfnuður sem styrktur er af ríkinu fái að komast upp með mannréttindabrot. Ég vil ekki vera Vottur en það er margt annað samkynhneigt fólk sem vill vera í söfnuðinum,“ segir Lilja en foreldrar hennar fengu einnig heimsókn frá öldungunum þar sem þeir voru spurðir hvort þeim fyndist í lagi það sem dóttir þeirra væri að gera, að búa með konu og eiga með henni fjölskyldu. Foreldrar hennar sögðu sig í kjölfarið úr söfnuðinum.

„Mamma og pabbi urðu mjög reið. Þau gerðu Vottunum ljóst að þau myndu styðja mig alla leið. Það tók samt tíma fyrir þau að yfirgefa Vottana, enda á mamma systkini innan safnaðarins.“