Fyrir ríflega 3600 árum blönduðu konur í Egyptalandi og Mesópótamíu saman ávexti akasíutrésins við hunang og maukaðar döðlur. Maukið var sett á bómull sem stungið var í leggöng.
Þetta var snjallt því löngu síðar var komist að því að blandan hefur að hluta til sömu efnasambönd og er að finna í sæðisdrepandi kremum okkar tíma.
Bollafífill var notaður gegn alls kyns kvillum sem hrjáðu hina fornu Egypta, Rómverja og Grikki.
Jurtin var var einnig notuð sem krydd, í ilmvötn og ekki síst sem getnaðarvörn. Konur bjuggu til seyði úr fræjum fífilsins og drukku mánaðarlega. Þær böðuðu einnig kynfæri sín upp úr seyðinu með reglulegu millibili.
Talið er að bollafífill hafi verið með dýrustu og eftirsóttustu vörum Miðjarðarhafssvæðisins í 600 ár. Hann var ekki víða að finna, helst þá á Kýpur, og var þar svo verðmæt útlutningsvara að það var mynd af jurtinni á mynt Kýpur.
Ekki er almennilega vitað hvort bollafífill er gagnleg getnaðarvörn en ein af örfáum rannsóknum sem gerðar hafa verið sýndu fram á góða virkni í rottum.
Fæðingartíðni í Róm til forna var afar lág og vilja margir meina að það hafi ekki síst verið vegna bollafífilsins.
Soranus var grískur heimspekingur og kvensjúkdómalæknir sem starfaði í Róm til forna. Hann gaf út leiðbeiningar um hvernig koma mætti í veg fyrir getnað. Hann sagði konur ættu halda inni sér andanum við sáðlát karlmanns en víkja hið fyrsta. Skyldu þær koma sér fyrir á hækjum sér, þurrka vandlega kynfæri sín og það sem mikilvægast er: Hnerra.
Ekki hafa verið gerðar rannsóknir á virkni hnerra sem getnaðarvarnar.
Soranus átti fleiri ráð í pokahorninu. Hann sagði að konur ættu að bera gamla, og helst úldna, ólífuolíu á kynfæri sín til að draga úr líkum á getnaði en einnig mætti notast við hunang eða trjákvoðu. Soranus útskýrði ekki af hverju en það má kannski færa rök fyrir að ofangreind hráefni geti verið sæðisdrepandi.
Soranus var afar umhugað um getnaðarvarnir og það eru til enn fleiri fróðleiksmolar frá kappanum. Eitt af ráðum hans var að mauka granatepli, blanda vatni og bera á kynfæri. Soranus lagði þó áherslu á að eplamaukið væri algjörlega gagnslaust ef að konur drykkju ekki vatn blandað hunangi um leið og maukið væri komið á sinn stað.
Sennilega var Soranus ekki sérlega góður í sínu fagi eftir allt saman.
Hjákonur kínverskra keisara drukku blöndu af blýi, kvikasilfri og arseniki til að koma í veg fyrir getnað.
Blandan er baneitruð og getur auðveldlega dregið fólk til dauða. En konurnar í kvennabúri keisaranna náðu lygilega góðum árangri í að drekka nægilega mikið til að verða ekki óléttar en ekki það mikið að þær veiktust.
Sennilega hefur fjöldi formæðra þeirra fórnað lífinu fyrir þá þekkingu.
Fyrir 4000 árum notuðu konur í Egyptalandi krókódílaskít til að koma í veg fyrir getnað. Skíturinn var þurrkaður og mökuðu konur honum í leggöng eftir kynmök.
Aðrar fornar þjóðir í Indlandi og Mið-Austurlöndum notuðu fílaskít í sama tilgangi. Það er ekki geðsleg tilhugsun að konur hafi troðið dýraskít í sína einkastaði og óljóst hvort eitthvað gagn var að.
Eðli málsins samkvæmt finnast ekki konur sem eru tilbúnar í rannsókn á virkni skítsins.
