„Þegar ég var að byrja táningsárin var heldur lítið um kynfræðslu. Satt að segja var hún engin. Hvolpavitið hafði gert vart við sig og forvitni um hið dularfulla kynlíf var farin að bæra á sér. Við strákarnir ræddum þessi mál og sögur og ágiskanir voru margar, en eðlilega gat enginn talað af reynslu.“
Svona hefst pistill sem Þórir S. Gröndal, fyrrverandi fisksali og ræðismaður í Ameríku, skrifar en pistillinn birtist í Morgunblaðinu í dag. Þórir heldur áfram að tala um forvitnina sína og félaga sinna á ungum aldri. „Einhverjir höfðu komist yfir enskt nektartímarit þar sem myndir voru af klæðlausu fólki. En gallinn var bara sá, að búið var að þurrka yfir getnaðarfærin og meira að segja geirvörturnar líka. Við sáum bara myndir af hópum af allsberu kynfæralausu fólki. En samt kitlaði það forvitna drenghausa.“
Þórir segir að hann og félagar sínir hafi frétt af bónda sem keypti stóðhest en þeir fylgdust með kynlífi hestsins á bænum. „Við fréttum að Jón bóndi úti á Nesi hefði fest kaup á vel ættuðum stóðhesti og fylgdumst með því þegar menn komu með hryssur sínar í ástarheimsóknir til hans. Þá stukkum við allir út á Nes til að verða vitni að athöfnunum. Eftir á að hyggja má segja að við höfum bara verið forvitnir strákar í leit að kynfræðslu,“ segir hann.
„Vildi káfa á lærunum á okkur“
Á þessum tíma var næstum allt tal um kynferðismál forboðið samkvæmt Þóri. „Orðið nauðgun heyrðist varla, en af og til urðu óléttuhneyksli hjá táningum og var um kennt bráðþroska krökkum sem foreldrarnir höfðu ekki haft hemil á,“ segir hann og talar svo um samkynhneigða menn. „Svo var eitt leyndarsvið sem olli okkur heilabrotum því við skildum ekki almennilega hvað var á ferli. Það voru hommarnir. Í þá daga voru þeir allir vel læstir inni í sínum skápum. Flestir þeirra bældu niður afbrigðilegu hvatirnar, kvæntust og eignuðust börn.“
Þórir segir að sumir af þessum mönnum hafi ekki getað setið á sér þegar þeir sáu sæta stráka. „Þeir klipu þá í hálsinn og döngluðu hendinni í rassinn á þeim,“ segir hann og nefnir svo alvarlegri hluti og dæmi sem hann lenti sjálfur í.
„Einn kennari tók mig í einkatíma þegar ég var ekki nema 10 ára og lét mig sitja í kjöltunni á sér. Þótt ég skildi ekki hvað á gekk sagði ég frá því þegar heim kom og mamma hringdi í skólastjórann og einkatímarnir urðu ekki fleiri. Svo var atvik í útilegu hjá afar vinsælu trúarfélagi sem alþekkt var af fjórum bókstöfum. Síðasta kvöldið kom einn hinna fullorðnu inn í tjaldið hjá mér og félaga mínum. Hann vildi bara bjóða góða nótt sagði hann, en smeygði hendinni ofan í svefnpokana og vildi káfa á lærunum á okkur. Við sluppum með skrekkinn en fórum ekki í fleiri útilegur.“
„Ekki fer sögum af því hve mikil ánægjan var af kynlífinu“
Þórir segir að lífið hafi gengið sinn gang en fyrr eða síðar hafi komið að eldskírninni, kynlífinu. „Auðvitað var það í kolniðamyrkri og maður hefði eins vel getað verið blindur. Þrátt fyrir sárgrætilega fávisku og fum og fát tókst framkvæmdin að mestu leyti. Því má samt ekki neita að sú hugsun læddist að manni eftir á að þetta hefði ekki verið eins merkilegt og maður hafði búist við. En áríðandi áfangi í lífinu var það vissulega og nú var maður orðinn maður með mönnum.“
Þrátt fyrir að kynfræðslan hafi verið af skornum skammti á þessum tíma hafði það ekki áhrif á því að finna lífsförunaut samkvæmt Þóri. „Þótt flestir af minni kynslóð hefðu liðið næstum algjöran skort á kynfræðslu tókst miklum meirihluta samferðamanna minna og -kvenna að finna sér lífsförunaut og uppfylla væntingar með því að eignast börn og buru. Ekki fer sögum af því hve mikil ánægjan var af kynlífinu, en við verðum að reikna með því að hún hafi bara verið svona upp og niður. Mjög fáir vilja úttala sig um það.“
„Unga Ísland verður nú sprenglært í aðferðum og unaði kynlífsins“
Þórir segir að nú sé þetta allt saman búið að breytast. „Nú er öldin önnur maður minn. Allt úir og grúir af myndum af hálf- og allsberu fólki. Og á þeim myndum hefir ekkert verið þurrkað út. Allir strákar eiga snjallsíma og önnur tól þar sem þeir geta horft á argasta klám hvenær sem þeir vilja. Svoleiðis klám heitir „pornography“ á ensku. Nútímastrákar á Íslandi þurfa ekki að hlaupa út á Nes til að sjá graðfolann hans Jóns athafna sig. Allt slíkt, og miklu meira, er í snjallsímanum í rassvasanum,“ segir hann í pistlinum.
„Þrátt fyrir að kynferðis- og klámmálin ríði húsum á Fróni les ég í Mogga að háværar raddir séu um það að unglingana vanti kynfræðslu. Einnig sé ég að svokallaðar kynjakonur, sem sérmenntaðar eru í kynferðismálum, hafa verið að láta til sín taka. Koma þær fram í fjölmiðlum og ræða þar opinskátt hluti og líffæri sem hingað til hafa verið á huldu. Vonandi ber herferð þeirra árangur og unga Ísland verður nú sprenglært í aðferðum og unaði kynlífsins.“
Kunni betur við fávisku og feimni
Að lokum segir Þórir að hann kunni nú bara betur við fávisku og feimni liðinna tíma. Hann segir að það sé líka eitthvað svo fallegt við sakleysið. „Þá minnist ég sögunnar af Gvendi og Siggu, sem voru kærustupar og ætluðu nú að ganga í það allra heilagasta. Þau óku til fógeta og hann pússaði þau saman. Á leiðinni heim í Kópavoginn lagði Gvendur höndina á hné Siggu. Hún kímdi og sagði: „Þér er nú óhætt að fara lengra, Siggi minn, fyrst við erum nú gift.“ Og hann ók alla leið til Hafnarfjarðar,“ segir hann.
Þórir botnar svo pistilinn með því að minna á gamalt orðtæki sem honum finnst eiga vel við málefnið. „Ekki er hægt að enda þetta spjall án þess að minna á að kynhvötin er afar sterkt og ráðandi afl í lífi mannsins. Og mörgum hefir það gert slæmar skráveifur. Einhvers staðar stendur skrifað: Þótt náttúran sé lamin með lurki þá leitar hún út um síðir.“
