„Ég flutti hugvekju í Hjallakirkju 8. maí 2016, þar sem ég tók mér fyrir hendur það þrekvirki í nafni trúar minnar að fyrirgefa banamönnum Hjálmars míns. Það tók svo á mig að ég var óvinnufær í nokkra daga. Þetta var ofboðslega sárt og erfitt ferli. Ég varð alveg þróttlaus og það tók mig marga daga að ljúka handritinu að þessari hugvekju. En guð minn góður, hvílíkur léttir á eftir,“ segir Björn Hjálmarsson, sérfræðilæknir á BUGL, í viðtalsþættinum Okkar á milli á RÚV í kvöld, en þátturinn er á dagskrá kl. 20.

Sonur Björns, Hjálmar, lést með voveiflegum hætti í Hollandi árið 2002. Hann fannst með mikla áverka á höfði en dánarors0k kom aldrei fram. Björn tók þá ákvörðun í nafni sonar síns árið 2016 að fyrirgefa þeim sem voru ábyrgir fyrir dauða hans.

Björn segir að fyrirgefning verði að vera sjálfsprottin:

„Það má alls ekki þvinga fram fyrirgefningu hjá fólki, hún verður að vera sjálfsprottin. Og það má segja það að með þessu þrekvirki þá tókst mér það sem eiginkona mín leiðbeindi mér um, að hætta að láta ólánið skilgreina mig og fara að líta svolítið bjartari augum til framtíðarinnar.“

Björn segir að í hans tilviki hafi fyrirgefningin verið ákvörðun en fyrst og fremst löng og ströng vinna. Hann segir ennfremur:

„Það sem hentaði mér á meðan ég skrifaði grátandi þennan fyrirgefningartexta var að leika fallega tónlist, hafa kveikt á kertaljósi, ég gekk reglulega að ljósmynd að Hjálmari mínum og horfði djúpt í augun á honum. Ég sagði honum, ég geri þetta í þínu nafni, Hjálmar minn, því þú varst meistari fyrirgefningarinnar.“