Svona hefst grein eftir Lárus Guðmundsson, markaðsstjóra og áhugamann um íslenskt samfélag, í Morgunblaðinu í dag. Margir muna kannski eftir Lárusi sem atvinnumanni í knattspyrnu í Belgíu og Þýskalandi á árum áður.
Í greininni, sem ber fyrirsögnina „Alþingi Íslands logar, málþóf um útlendingafrumvarp“, segir Lárus að sumir af fyrrnefndum þingmönnum hafi á síðustu árum haft lifibrauð sitt af fjölgun hælisleitenda og málsvörnum tengdum málaflokknum. Hann bendir á að Arndís Anna K. Gunnarsdóttir hafi starfað sem lögfræðingur hjá Rauða krossinum fram til ársins 2020. Helga Vala Helgadóttir sé eigandi lögfræðistofunnar Valva lögmenn. Í verkefnalýsingu stofunnar komi fram að hún taki að sér að gæta réttinda erlendra borgara. „Eru þessir þingmenn hæfir til að fjalla um málefni flóttamanna á Alþingi Íslendinga á hlutlausan hátt? Svar mitt er einfaldlega nei!“ segir Lárus.
Hann segir að við verðum að hjálpa þeim sem þurfa virkilega á hjálp að halda og þar hljóti Úkraínumenn að vera í forgangi.
„Persónulega þekki ég nokkuð vel til mála í Belgíu og Þýskalandi eftir að hafa búið þar um nokkurra ára skeið og einnig fylgst vel með gangi mála í samfélagi þessara landa eftir að ég flutti heim til Íslands. Þegar um er að ræða menningarlegan og trúarlegan mun, þá verður einfaldlega ekki til nein fjölmenning sem Píratar nota gjarnan í rökstuðningi sínum með mótttöku flóttamanna. Þvert á móti; það verða til ný samfélög með aldagömul menningarleg gildi sem fara sérstaklega gegn mikilvægum gildum okkar, t.d. jafnrétti kynjanna,“ segir Lárus.
Hann nefnir síðan dæmi um það sem hann segir vera algert stjórnleysi í þessum málaflokki hér á landi. „Ungur drengur frá Fílabeinsströndinni, hælisleitandi, fékk að stunda æfingar hjá fótboltaliði sem ég tengist. Einstaklega geðþekkur og ljúfur piltur. Eftir einhverja 12-13 mánuði í kerfinu fékk hann synjun um landvist og var fluttur af landi brott. Um 4-6 mánuðum síðar hefur hann samband við mig og segir að hann sé mættur aftur til Íslands. Ég varð nokkuð forviða og spurði hvað til kæmi. Þá hafði honum tekist að safna fé fyrir flugfarseðli, mætti til Íslands skilríkjalaus, en þar með kominn aftur í umsókn um alþjóðlega vernd og það ferli sem því fylgir. Það er ekkert virkt eftirlit með hælisleitendum og því greið leið inn í landið, aftur og aftur að því er virðist. Hælisleitendur sem er úthýst mæta einfaldlega aftur með nýkeypt skilríki eða engin. Þegar ég spurði hann svo á hverju hann ætlaði að lifa var svarið stutt og laggott: „On the government of course!“ (Á kerfinu.)“
„Einu þingmennirnir sem láta í ljós skoðanir sínar á þessu nauðsynlega frumvarpi dómsmálaráðherra eru Jón Gunnarsson, ráðherrann sjálfur, og svo þingmenn Miðflokksins, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson og Bergþór Ólafsson, sem telja reyndar frumvarpið grútmáttlaust. Þeir mega síðan taka við hatursorðræðu frá títtnefndum þingmönnum og fá í kjölfarið yfir sig mannvonsku og hægriöfgaviðurnefnin. Í dag er stór hluti almennings á Íslandi uggandi um framtíð þessarar eyþjóðar með íbúatal í kringum 380.000 og sína einstöku menningu og tungumál. En margir landsmenn treysta sér ekki til að tjá sig um málefni innflytjenda vegna þeirrar hatursorðræðu sem kynni að koma í kjölfarið. Á meðan standa Píratar, Samfylking og Viðreisn dyggan vörð um þetta kerfi sem er ekkert kerfi. Það má færa fyrir því rök að þessir þingmenn, með málflutningi sínum, nýti sér slæma stöðu flóttafólks og hælisleitenda til þess að mikla sig sjálfa og ná athygli. Eigum við ekki hugtak yfir slíka stjórnmálamenn?“ segir Lárus að lokum.
