Greint var frá því í byrjun vikunnar að fjármálaeftirlit Seðlabankans telur að Íslandsbanki hafi brotið lög þegar 22,5% hluti ríkisins í bankanum var seldur í mars á síðasta ári.

Hildur Sverrisdóttir, þingmaður Sjálfstæðisflokksins og meðlimur stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar Alþingis, segir stjórnarandstæðinga nýta sér fréttir þess efnis til að „þyrla upp enn meira ryki misskilnings um þetta mál.“

Þetta kemur fram í pistli sem Hildur skrifar en pistillinn var birtur á Vísi í dag. „Þingmaður Samfylkingarinnar þóttist þannig greina tvískinnung í málflutningi stjórnarliða um að lög hefðu ekki verið brotin í málinu,“ segir hún í pistlinum.

„Ekki þarf að kynna sér málið mikið til að sjá þar er um ódýran málflutning að ræða.“

Hildur segir að umræðan á formlegum vettvangi stjórnmálanna hafi snúið að þætti stjórnvalda í sölunni.

„Um þau atriði gerði Ríkisendurskoðun úttekt og skilaði þinginu skýrslu í nóvember. Skýrslan er enn til umfjöllunar í stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd en það hefur ekki farið framhjá þeim sem hafa fylgst með málinu að samkvæmt orðum ríkisendurskoðanda benti ekkert til lögbrota af hálfu þeirra sem til skoðunar voru á vettvangi embættisins.“

Þá segir Hildur að ummæli stjórnarliða um að lög hafi ekki verið brotin beinist að sjálfsögðu að þessu. Hún segir að ódýrt sé að ýja að öðru.

„Fjármálaeftirlit Seðlabankans tók í framhaldinu til athugunar aðgerðir ráðgjafanna sem fengnir voru til framkvæmdar útboðsins. Þeir aðilar bera eðli málsins samkvæmt sjálfir ábyrgð á framgöngu sinni, og eðlilegt að því fylgi afleiðingar hafi hún ekki staðist lög.“

Í pistlinum kemur fram að Hildi finnist aumt að fylgjast með fulltrúum stjórnarandstöðunnar „grípa enn og aftur í málflutningstakta sem virðast ganga út á það eitt að slá ryki í augu fólks.“ Hún segir að síðan málið hófst hafi gífuryrði yfirtekið alla skynsama umræðu um málið og að vonbrigði margra stjórnarandstöðuþingmanna hafi verið nánast áþreifanleg þegar skýrsla Ríkisendurskoðunar var ekki „dramatískari en þau höfðu gert sér vonir um.“

„Nú á að freista þess að ýja að því að það sem er til umfjöllunar á milli fjármálaeftirlitsins og Íslandsbanka hafi eitthvað að gera með aðgerðir og umræðu ráðherra eða annarra stjórnarliða, þvert á hið rétta.

Einhver gæti sagt að hér sé einfaldlega um að ræða illa dulbúna rökþurrð.“