Þetta segir Kolbrún Bergþórsdóttir í leiðara Fréttablaðsins í dag en hann ber fyrirsögnina „Fúkyrðaflaumur“. Kolbrún segir að hugsanlega sé hluti af skýringunni á þessu sá að nútímatækni gefi nánast hverjum sem er gott tækifæri til að tjá sig.
„Um leið skapast ákveðinn vandi, því hvernig á fólk að láta taka eftir sér þegar svo að segja allir eru að tjá sig? Það er svo óskaplega auðvelt að týnast í fjöldanum. Í hugum margra er lausnin einföld; það er best að æpa sem hæst og fá þannig athygli. Ef viðkomandi er heppinn ratar hann jafnvel í fréttir á netmiðlum. Þá líður viðkomandi vel. Merkilegt hversu margir eru háðir athyglinni. Stundum er eins og þeim finnist þeir ekki vera til nema eftir þeim sé tekið,” segir hún.
Hún segir að nánast daglega verði æfingafull upphlaup. Þingmenn, og þá sérstaklega úr röðum stjórnarandstöðunnar, séu sérstaklega gefnir fyrir þau. „Hið sama má segja um ýmsa sjálfskipaða álitsgjafa sem telja af einhverjum ástæðum að alveg sérstök eftirspurn sé eftir skoðunum þeirra. Það er svo sem ekki skrýtið að þeir lifi í þeim misskilningi. Fjölmiðlar, sérstaklega netmiðlar, eru iðnir við að þefa uppi fúkyrðaflauminn og skella glaðhlakkalegir í frétt eins og: D segir að ríkisstjórn Íslands sé fasísk – H segir að Sjálfstæðisflokkurinn hati flóttamenn – I segir að Katrín Jakobsdóttir hafi selt sálu sína,“ segir hún og bætir við að allt skynsamt fólk sjái í gegnum þetta, það viti að ríkisstjórnin sé ekki fasísk.
Hún segir að skynsamleg þjóðmálaumræða sé að kafna í æsingafullum upphrópunum fólks sem geti ekki sýnt stillingu: „Íslandsbankasalan er dæmi um þetta. Flestir sem þar æptu hæst um spillingu og viðbjóð hafa litla sem enga þekkingu á málinu – og virðast ekki hafa sérstakan áhuga á að kynna sér það. Þeir gáfu sér fyrir fram að málið væri svínarí. Umræða um málefni útlendinga er á svipaðan hátt. Þar er kastað fram fullyrðingum um mannvonsku og fyrirlitningu Sjálfstæðisflokksins í garð fólks sem hingað kemur og vill setjast hér að. Um leið eru Vinstri græn stimpluð sem svívirðilega meðvirk.”
„Þetta er ansi einsleit mynd, en því miður virðist lítið rými gefast fyrir hófstillta og vitræna umræðu um þessi mál. Yfirveguð þjóðfélagsumræða á ekki upp á pallborðið í samfélagi þar sem æsingur og tilfinningaofsi eru ráðandi. Við erum ekki á góðum stað,” segir hún síðan að lokum.
