„Ég er fædd og uppalin í Vesturbænum og elska Vesturbæinn heitt, svo heitt að þegar ég flutti að heiman lagði ég mig fram við búa helst þar ef ég bjó á Íslandi.“

Svona hefst pistill sem Sunna Kristín Hilmarsdóttir, frambjóðandi Viðreisnar í Reykjavík, skrifar en pistillinn birtist á Vísi í dag. Sunna segist ekki hafa verið alveg viss með það að flytja úr hverfinu þegar hún keypti sína fyrstu íbúð í 104 Reykjavík fyrir sjö árum síðan.

„Næstu íbúð keyptum við kærastinn minn líka í 104 svo síðustu ár hef ég lært að elska Laugardalinn, Langholtið, Sundin og Vogana.“

„Mannvæn, sjálfbær og lifandi hverfi.“

Sunna segir að það hafi verið frekar auðvelt að elska þetta nýja póstnúmer því það á svo margt sameiginlegt með Vesturbænum. Hún segir að það helsta sem þessi hverfi eiga sameiginlegt sé að þau byggðust upp á þeim tíma þegar hverfi Reykjavíkur voru skipulögð út frá fólki en ekki bílum.

„Þetta þýðir að það er dásamlegt að fara um hverfin gangandi, hjólandi, hlaupandi eða á hlaupahjóli. Þetta eru mannvæn, sjálfbær og lifandi hverfi í nálægð við falleg útivistarsvæði. Þá eru hverfin vel tengd almenningssamgöngum, sem ég hef alltaf notað mikið.“

Sunna bendir á að nærþjónusta sé í göngufæri fjölmargra íbúa. „Sem dæmi get ég gengið í tvær kjörbúðir en líka í ísbúð, sundlaug, bakarí, á veitingastað og saumastofu,“ segir hún.

„Glæsibær og Skeifan eru svo í næsta nágrenni með alla sína fjölbreyttu þjónustu, þótt Skeifan sé vissulega ekki sú þægilegasta til að fara um, hvort sem þú ert á bíl, gangandi eða hjólandi. Það mun þó breytast á næstu árum nái uppbyggingaráform borgarinnar á svæðinu fram að ganga.“

„Hverfi sem eru byggð fyrir fólk en ekki bíla“

Undir lok pistilsins fer Sunna inn á stefnu Viðreisnar í borginni og hvernig hún samsvarar þeirri sýn sem hún hefur á hverfauppbyggingu.

„Viðreisn í Reykjavík hefur skýra sýn um hvernig hverfi við viljum skipuleggja og byggja í borginni okkar. Við viljum byggja sjálfbær, lifandi hverfi þar sem er þægilegt fyrir íbúana að fara um gangandi, hjólandi, hlaupandi og á hlaupahjólum. Hverfi sem eru byggð fyrir fólk en ekki bíla og eru vel tengd strætó og síðar Borgarlínu,“ segir hún.

Hún botnar pistilinn með því að vitna í Hrafnkel Proppé, skipulagsfræðing og fyrrverandi verkefnastjóra Borgarlínunnar. Hún segir ummæli sem hann lét falla í viðtali við kosningablað Framtíðarinnar á Seltjarnarnesi kjarna sýn Viðreisnar vel.

„Þó að einkabíllinn hafi auðvitað ennþá yfirhöndina og margt fólk þurfi einkabíl til þess að bera heim bjargir og koma börnum í leikskóla þá eru hjólið, fæturnir og svona kvikir samgöngumátar eins og rafmagnshlaupahjól alltaf að verða stærri og stærri. En lykillinn að því að fólk noti almenningssamgöngur og virka samgöngumáta er einmitt að við þéttum byggð og að við skipuleggjum byggð sem ýtir undir að við mætum fólki sem er á röltinu með kaffibolla í hendinni.“