„Ég skora á Ásmund Einar Daðason félags- og barnamálaráðherra að koma hreint fram og upplýsa kjósendur hvaða ráðuneyti og hvaða flokkur stóðu í vegi fyrir því að mikilvæg mál, er tengdust efndum stjórnvalda við Lífskjarasamninginn, voru kláruð.“
Svona hefst pistill sem Ragnar Þór Ingólfsson, formaður VR, skrifar en pistillinn birtist á Vísi. Í pistlinum segir Ragnar að samstarf hans við Ásmund og hans ráðuneyti hafi verið afar gott. Hann kennir þinginu um hvernig fór fyrir lykilmálum sem ekki náðist að klára.
„Hann stóð sig svo sannarlega vel og dró vagninn í mörgum mikilvægum málum sem við þurftum að klára og mér var treyst fyrir að leiða fyrir hönd verkalýðshreyfingarinnar,“ segir Ragnar um Ásmund í pistlinum og tekur svo dæmi um þau mál sem náð var í gegn á kjörtímabilinu.
Fyrsta dæmið sem Ragnar nefnir er hlutdeildarlánin. „Frábær vinna, að skoskri fyrirmynd, og mikilvægt framfaraskref til að auðvelda tekjulágu fólki, og þeim sem misstu allt sitt í hruninu, aftur inn á húsnæðismarkað, ÁN ÞESS að valda ÞENNSLU á húsnæðismarkaði. Þverpólitískur hópur utan Sjálfstæðisflokks, skilaði fullmótuðum hugmyndum sem enginn ágreiningur var um,“ segir hann í pistlinum.
„Niðurstaðan varð hinsvegar sú að vaxtabótakerfið yrði lagt niður og þeir fjármunir notaðir til að lána inn í kerfið. Lán sem ríkið getur ekki tapað á. Þannig var mikilvægum stuðningi við tekjulágar og skuldsettar fjölskyldur breytt í lán inn í annað kerfi. Síðan var hvati til aukins framboðs á húsnæði tekin úr sambandi og tekjumörk sett sem bæði flækti og útilokaði stóra hópa frá þessu mikilvæga framfaraskrefi í húsnæðismálum.“
Ragna segir þetta hafa gerst eftir að málinu var haldið mánuðum saman í gíslingu í fjármálaráðuneytinu. „Af samstarfsflokki Ásmundar í ríkisstjórn.“
Næsta mál sem Ragnar nefnir er verðtryggingin. „Samkomulag um að draga úr vægi verðtryggingarinnar var gert á lokametrum Lífskjarasamningsins. Samkomulag sem fjármálaráðherra gerði við mig og Vilhjálm Birgisson svo hægt væri að skrifa undir. Samkomulagið fól í sér að gera ákveðna málamiðlun svo hægt væri að klára kjarasamningana og um leið fyrstu skref í afnámi verðtryggingar á neytendalánum almennings frá því henni var komið á,“ segir Ragnar.
Aftur segir hann að málinu hafi verið haldið mánuðum saman í fjármálaráðuneytinu. Hann segir ráðuneytið hafa reynt allt til að þynna málið frekar út. „Þetta veit Ásmundur.“
Þriðja dæmið sem Ragnar nefnir er heimsfaraldurinn sem geisað hefur á seinni helmingi kjörtímabilsins. Ragnar talar um aðgerðir ríkisstjórnarinnar gagnvart heimilinum. „Ásmundi var gert að koma málinu fyrir í nefnd þar sem allar tilraunir okkar til að ná skynsamlegum og fullmótuðum hugmyndum um raunverulegar varnir til handa fólki, sem misst höfðu atvinnu og orðið fyrir verulegu tekjufalli, var hafnað,“ segir Ragnar.
„Þeim var hafnað þó þær kostuðu ekki meira en ríkisstuðningur/ábyrgð við eitt fyrirtæki. Aðgerðirnar sem þó fóru í gegn, eins og framlenging tekjutengdra atvinnuleysisbóta, barnabótaauki og eingreiðslur náðu ekki tekjum ríkissjóðs vegna tekjuskatts af séreignasparnaði sem fólkið tók út til að standa undir sinni eigin kreppu.“
Ragnar spyr þá hvort aðgerðir ríkisstjórnarinnar fyrir atvinnulífið hafi verið settar í nefnd. „Eða var þeim haldið mánuðum saman í fjármálaráðuneytinu til að meta kostnað, efnahagsleg áhrif, eða hvort þau þyrftu yfir höfuð stuðning? Ámundur studdi okkar tillögur og talaði fyrir þeim en hvað stoppaði?“
Ragnar kemur þá með fjórða og fimmta dæmið, húsaleiguleigulögin og hagkvæmt lánsfé fyrir óhagnaðardrifin leigufélög. Ragnar segir að fullmótuðum tillögum starfshóps um húsnæðismál hafi enn og aftur verið haldið í gíslingu mánuðum saman. „Hverjir héldu málinu í gíslingu?“ spyr hann.
Varðandi hagkvæma lánsféð segir Ragnar að það muni skila gríðarlegum kjarabótum handa tekjulægsta fólkinu sem leigir hjá Bjargi. „Málið náðist í gegn með miklum herkjum og var allt reynt til að stöðva það, en blessunarlega náðist í gegn á lokametrunum,“ segir hann og spyr hver mótstaðan hafi verið.
Ragnar spyr Ásmund hvort hann geti setið undir því að verja það sem aðrir beri fulla ábyrgð á.
„Að kenna því um að þingið hafi ekki náð að klára þessi eða önnur lykilmál er snúa að efndum stjórnvalda við Lífskjarasamninginn er í besta falli hálfur sannleikur. Þegar kerfisbundið var unnið gegn því að þau yrðu kláruð og þeim haldið í gíslingu fjármálaráðuneytisins svo mánuðum skipti?“
Hann segir þá að auðvitað hafi ekki gefist tími til að klára mál sem þessi í þinginu ef þeim er haldið frá því, eða fram á síðasta dag.
Þá kemur Ragnar með áskorunina til Ásmunds. „Ég kalla því eftir að þú komir hreint fram við kjósendur um hvar orsakir og afleiðingar liggja. Ég kalla eftir því vegna þess að þú stóðst þig vel og dróst vagninn fyrir okkur í mörgum málum. Kjósendur eiga skilið að vita hvar flöskuhálsinn og mótstaðan liggur,“ segir hann.
„Við eigum rétt á að vita hvernig pólitíkin virkar og hverjir bera hina raunverulegu ábyrgð á svikum við kjósendur og verkalýðshreyfinguna. Því þrátt fyrir heimsfaraldurinn var nægur tími til að klára þessi mál og það veistu vel. Skömmin er til að skila henni og nú er tækifærið.
