Ég hef í nokkur ár, meðfram því að stjórna Kiljunni og Silfrinu, unnið að gerð þáttaraðar sem fjallar um Siglufjörð. Þetta er mikil og dramatísk saga um litla byggð á hjara veraldar, mjög afskekkta, sem snögglega verður miðstöð mikilla umsvifa, þar sem fólk drífur að bæði frá útlöndum og öðrum landshlutum og þar sem skapast mikið ríkidæmi – allt tengist það hinum gríðarmiklu síldveiðum sem voru fyrir Norðurlandi.

Og svo er þetta líka saga um fall, þegar síldin hverfur og eftir standa auðar bryggjur og verksmiðjuhús, grotnandi niður.

Í þáttunum rekjum við líka margar hliðarsögur – af menningarlifi, skemmtanalífi, tónlist, bókmenntum, íþróttum, því hvernig síldin tengist stofnun mikils flugfélags, af fallegum dal sem var fórnað til að knýja vélar síldarverksmiðjanna.

Þetta eru fimm þættir alls, gerðir af mér, upptökustjóranum Ragnheiði Thorsteinsson og kvikmyndatökumanninum Jóni Víði Haukssyni. Þetta er sami þétti hópur og á sínum tíma gerði þættina Vestufara.

Siglufjörður, saga bæjar, verður á dagskrá sjónvarpsins eftir áramót, fyrsti þátturinn verður sýndur 5. janúar.

Mér datt svona í hug að segja frá þessu þegar ég rakst á þessa mynd af netinu. Hún er af tveimur körlum sem báðir koma við sögu í þáttunum, þetta eru verkalýðsforinginn Óskar Garibaldason og prédíkarinn Gústi guðsmaður eða Ágúst Gíslason.

Það er gaman að sjá þá saman þarna, Óskar var upprunninn í herbúðum kommúnista en Ágúst lagði fæð á komma og lét rigna yfir þá eldi og brennisteini í ræðum sínum.

Og þá get ég þess að í þáttunu er líka fjallað um verkalýðsbaráttu, sem var einkar hörð á Siglufirði, og baráttuna um sálirnar sem getur oft verið ströng í bæ þar sem er mikið af aðkomufólki, allt er breytingum undirorpið og stundum sukksamt.