Það er stundum sagt að ekki megi blanda saman pólitík og íþróttum – en það er oft fyrirsláttur. Íþróttir eru oft rammpólitískar, ekki síst þegar þær eru notaðar í þágu einræðissinnaðra stjórnmálamanna og ríkja með árásarhneigð.
Landslið Tyrklands í fótbolta vakti hneykslun fyrir fáum dögum þegar liðsmenn heilsuðu að hermannasið eftir að hafa skorað mark gegn Albaníu.
Í kvöld endurtóku liðsmenns svo þetta athæfi á Stade de France í París eftir að hafa náð að skora mark gegn Frakklandi.
Með þessum hætti tengja leikmennirnir sig beint við innrás tyrkneska hersins á svæði Kúrda í Sýrlandi og hernaðar- og einræðishyggjuna sem gegnsýrir stjórnarhætti Erdogans forseta.
Það er vægast sagt ógeðfellt. Heimskulegt. Asnalegt.
Sums staðar er hvatt til þess að Tyrkjum verði vísað úr Evrópukeppninni vegna þessa. Fremur ólíklegt er að það gerist. Serbar voru reknir úr keppni 1992 og Danir komu í staðinn – unnu þá keppnina.
Tyrkirnir eru aðalkeppinautar okkar Íslendinga um sæti í úrslitum Evrópumótsins. Það bendir allt til þess að þeir muni hafa betur. Eins leiðinlegt og það er – ekki síst ef tekið er mið af hugarfari leikmannanna.