Hér er gömul og skemmtileg mynd. Ég veit ekki nákvæmlega hvenær hún er tekin, augljóslega á fyrstu áratugum síðustu aldar. Við sjáum að það eru komin möstur með leiðslum milli húsa. Myndin sýnir húsaröð neðst á Vesturgötunni. Flest þessi hús tilheyrðu á sínum tíma verslun og útgerð Geirs Zoëga, sem gekk oft undir nafninu Geir gamli. Geir, varð allra karla elstur, lifði frá 1830 til 1917 og má teljast einn af feðrum Reykjavíkur.

Mér hafa alltaf fundist punktarnir tveir yfir e-inu flottir í Zoëga nafninu. Víst er að ekki hefur reynst Íslendingum auðvelt að skrifa þá.

Og svo er hér að neðan mynd af húsunum eins og þau líta út núna. Húsaröðin stendur enn. Hún er hins vegar mjög breytt – og niðurnídd. Um 1960 var veitingastaðurinn Naustið settur á stofn í húsunum í miðið og þeim þá breytt þannig að þau litu út eins og bátaskýli með kýraugum. Þetta þótti afar smart.

Naustið var einn fínasti veitingastaður bæjarins, með körfukjúkling á boðstólum – sagt að hann væri fyrir dömurnar – og svo þorrablót að vetri. Savanna tríóið lék prúðbúið fyrir gesti. Á barnum uppi réð Símon ríkjum – hann var afar vinsæll meðal menningarvita á árum kalda stríðsins. Þar mátti sjá Þorgeir Þorgeirson og Þrándi Thoroddsen.

En svo fór að halla undir fæti. Þarna var í neðstu húsunum um tíma ölkrá sem kallaðist Geirsbúð. Sá rekstur entist ekki lengi, staðurinn átti þó sitt vinsældaskeið. Loks eignuðust einhverjir Kínverjar húsið, breyttu því í kínverskan veitingastað. Þangað kom aldrei neitt, svo vitað sé, og upp kom kvittur um að starfsemin væri skjól fyrir vafasamt athæfi.

En húsin standa semsagt enn, það stendur að þau séu til leigu, en líklega sýna fáir áhuga. Það þarf að ráðast í miklar endurbætur til að þetta verði fallegt á ný. Tími Naustsins kemur víst ekki aftur – enda enginn sérstakur hörgull á veitingahúsum í Reykjavik. Reyndar sagt að meira en þrjátíu bætist við á næstu misserum.