Tölur sýna að laun forstjóra hækka mikið og langt umfram það sem er hjá öðru fólki. Það er tuðað yfir þessu en þessu verður varla haggað. Við notum orðið forstjóra, en það má kannski tala um hátt setta stjórnendur hjá fyrirtækjum. Seinna fylgja eftir hátt settir embættismenn hjá ríkinu og ríkisforstjórarnir – þeirra hækkanir koma þegar Kjararáð lætur til sín taka.

En þessar hækkanir undirstrika eitt sérstaklega – nefnilega að stéttarvitund er hvergi meiri en hjá forstjórum. Þeir sitja í stjórnum og nefndum sem hækka laun hver annars á víxl – sá sem útdeilir getur líka verið viss um að til hans verður útdeilt.

Það kom smá hik í forstjórahækkanirnar í hruninu, en nú er þetta komið á fullan skrið aftur. Einu sinni voru forstjóralaun kannski þreföld til fimmföld á við almenna launþega, en nú kippa menn sér varla upp við þótt þau séu tuttuguföld eða þrjátíuföld.

Við skulum samt gá að því að þetta er alþjóðleg þróun. Í Bretlandi eru forstjóralaun löngu komin út úr kortinu – þar er vel passað upp á að skussar í forstjórastólum fái líka sinn hlut, enda snýst þetta eins og áður var sagt ekki síst um stéttarhagsmuni. Þar er nú hart deilt um reglu sem segir að ekki megi hækka laun opinberra starfsmanna um meira en 1 prósent. Hér á Íslandi hefur verið reynt að koma á svokölluðu Salek-samkomulagi um kaup og kjör, en það verður að segja eins og er að hækkanirnar til forstjóra og embættismanna hafa eyðilagt það.