Nokia 3310 eru bestu farsímar sem  hafa verið framleiddir, enginn óþarfi, ekkert prjál, bara níðsterkir með óhemju endingarmikla rafhlöðu. Maður man ennþá hvað var góð tilfinning að hafa þessi tæki í vasanum. Þeir voru þægilegir, praktískir, hönnunin einföld og góð.

Maður var heldur ekki að eyða tímanum í neina vitleysu, ekkert að vafra á Facebook eða öðrum samskiptamiðlum, maður bara hringdi og ef ekki, þá kom SMS í góðar þarfir. Það sem hefur verið kallað upplýsingastreita var minna vandamál, endalaus flaumur af óþörfum, tuflandi og oft niðurdrepandi upplýsingum.

Nú hefur verið tilkynnt að Nokia ætli aftur að fara að framleiða þessa síma. Það er víst talsverð spurn eftir þeim. Kannski maður ætti að skella sér á einn –  og einfalda þannig lífið? Það er fjarska lítið úrval á markaðnum af símum sem eru ekki snjall-.

Hvort þetta boðar svo sterka endurkomu Nokia á símamarkaðinn – það er óvíst. Þetta fyrrum finnska pappírs- og gúmmístígvélafyrirtæki var risinn á farsímamarkaðnum á árunum í kringum 2000. Svo veðjaði það á rangan hest, varð undir í snjallsímavæðingunni, og var símahluti fyrirtækisins keyptur af Microsoft.

En til marks um hvað veldið var mikið á sínum tíma má nefna að eitt sinn var mér boðið í heimsókn til Finnlands, ég var í hópi sem fór dagpart í aðalstöðvar Nokia. Þar tók á móti okkur háttsettur maður á samskiptasviði félagsins, semsagt blaðafulltrúinn. Það var þá Esko Aho, sem nokkru áður hafði verð forsætisráðherra landsins. Fyrir hann var það skref uppávið á þessum tíma.