Við horfðum upp á furðulegan fjölda framboða í sjónvarpinu í gær, sumir stóðu sig vel, aðrir illa, eins og gengur. Samt ekkert sem skiptir sköpum.

En maður fékk tilfinningu fyrir því hversu erfitt getur reynst að mynda ríkisstjórn eftir kosningar. Það er talað um að liggi beinast við að Vinstri græn, Samfylkingin og Píratar fari saman í stjórn. En hvað gerist ef flokkarnir fá ekki meirihluta á þingi – eða máski aðeins eins þingmanns meirihluta?

Þá eru ekki margir kostir í boði og varla heldur hinum megin? Sjálfstæðisflokkur, Miðflokkur, Framsókn, Flokkur fólksins saman? Varla að fara að gerast.

En svo er hitt sem maður fór líka að pæla í og það er hvort sé einhver hugmyndalegur ágreiningur sem réttlæti öll þessi framboð?

Mikið af þessu fólki gæti sem hægast verið í sama flokki, væri það líklega víða erlendis, og hefði kannski verið það á tímanum meðan fjórflokkurinn hélt betur. Ekki að það væri alltaf svo mikill munur á fjórflokkunum.

Það má Albaníu-Valdi samt eiga að hann hefur alltaf sína sérstöðu.