Félagar sem komust til valda 2015 og áttu samneyti í ríkisstjórn um hríð eru nú svarnir óvinir og rífast eins og hundar og kettir í fjölmiðlum. Þetta eru Alexis Tsipras, forsætisráðherra Grikklands, og Yannis Varoufakis sem um tíma var fjármálaráðherra. Enn er deilt um frammistöðu Varoufakis í því embætti, sumir segja að plön hans um að ganga úr evrunni hafi verið tóm vitleysa, aðrir líkja þessu baktjaldamakki hans við landráð – en svo á hann líka sína bandamenn – meira að segja í flokki Tsipras sem hann hefur fjarlægst óðum.

En Syriza, flokkurinn sem þeir voru báðir í, bræðingur vinstri flokka, hefur aldeilis fengið að upplifa hvernig er að þurfa að stjórna ríki. Tsipras viðurkennir að hann hafi haft ýmsar ranghugmyndir, en tekur þó fram að hann hafi aldrei verið að ljúga. En Tsipras hefur verið að gera þveröfugt við það sem hann lofaði, skera niður, hækka skatta, einkavæða og nú er hann að snúa aftur með Grikkland á alþjóðlegan skuldabréfamarkað. Stórar yfirlýsingar hafa komið eins og bjúgverpill í hausinn á honum. Auðvitað er þetta algjört skipbrot vinstri stefnunnar sem hann boðaði, en sósíaldemókrataflokkurinn gamli Pasok er í rúst – svo það eru varla aðrir til að taka við keflinu vinstra megin við miðju. Skoðanakannanir benda til þess að Nea Demokratia, hægri flokkurinn sem var við stjórn þegar Grikkland sigldi inn í mestu ógöngurnar, nái örugglega völdum í næstu kosningum.

Vinstri bylgjan hefur semsagt hjaðnað rækilega í Grikklandi. Það er líka komið spillingarorð á Syriza sem hefur verið að koma sínu fólki fyrir í öruggum stöðum, er að koma upp nýju kerfi einkavina, sýnir linkind gagnvart spillingunni í opinbera geiranum – flokkurinn er líka ásakaður fyrir að taka ekki nógu hart á gengjum svonefndra anarkista sem fara rænandi, brennandi og brjótandi rúður um Aþenu.

Varoufakis og Tsipras meðan allt lék í lyndi milli þeirra og kjósendur trúðu því að Syriza myndi breyta einhverju.