Sjónvarpið sýnir þessa dagana þáttaröðina The Night Manager sem er byggð á sögu eftir John Le Carré. Í seinni tíð hefur Le Carré legið mikið á hjarta í bókum sínum, hann er orðinn gagnrýnni og jafnvel róttækari með árunum.
Í The Constant Gardener fjallaði hann um skuggahliðar lyfjaiðnaðarins, í Our Kind of Traitor skrifaði hann um alþjóðlegt peningaþvætti og rússneska ólígarka, en í The Night Manager er það vopnasala sem hann hefur í sigtinu.
Maður skynjar reiðina og vandlætinguna sem kraumar í hinum aldna rithöfundi gagnvart þessum viðfangsefnum, kannski kemst hún ekki alveg til skila í sjónvarpsþáttunum, en það sem honum – og líklega flestum okkar – finnst blöskranlegast er hvernig skuggastarfsemi af þessu tagi fer fram með einhvers konar samþykki stjórnvalda og jafnvel undir verndarhendi þeirra.
Ríkissjórnir eiga hagsmuna að gæta, leynt og ljóst – þeir skulu verndaðir enda þótt það gangi þvert gegn alls kyns pólitískum yfirlýsingum um frið og farsæld.
Það er hin himinhrópandi hræsni sem Le Carré afhjúpar.
The Independent greinir frá því í dag að Bretland sé næst stærsti vopnasali í heiminum. Einungis Bandaríkin flytja út meira af vopnum. Á eftir koma svo Rússland, Kína og Frakkland.
Þessi ábatasömu viðskipti eru samsagt á miklu blómaskeiði. Það kemur ekki sérstaklega á óvart að líka stendur í fréttinni að tveir þriðju vopnanna fari til Miðausturlanda.
