Úrslitaleikurinn í Evrópukeppninni var hrikalega leiðinlegur. Ég horfði á leikinn á torgi þar sem eru tvö veitingahús, þegar leið á leikinn voru flestir búnir að láta sig hverfa, nenntu ekki lengur að fylgjast með, en þeir sem áfram sátu horfðu á sjónvarpsskerminn tómum augum.

Keppnin sjálf var líka alveg í meðallagi skemmtileg. Ég held svei mér þá að framganga íslenska liðsins sé það sem er skemmtilegast og eftirminnilegast við keppnina, það heyrir maður líka frá fólkinu sem maður hittir hér á erlendri grund. Maður situr líka úti og heyrir oft nafn landsins nefnt í samræðum fólks. Það hef ég aldrei upplifað áður.

Ítalskur vinur minn sem rekur ísbúð hérna spilaði í gær fyrir mig íslenska þjóðsönginn sem hann hafði fundið á netinu. Hann lék svo nokkra aðra þjóðsöngva til samanburðar. Þeir ganga flestir út á stríð, þjóðrembu og að deyja fyrir þjóðina – ólíkt auðmýktinni og lotningunni sem er að finna í Ó Guð vors lands, smæðinni gagnvart alheiminum. Ég ætla aldrei að gagnrýna íslenska þjóðsönginn framar.

En úrslitaleikurinn í gær var leiðinlegur, sálarlaus og andlaus. Það vantaði einhvern veginn allt sem gerir fótbolta skemmtilega. Frakkarnir voru stressaðir og æstir og hlupu og hlupu. Portúgalarnir vörðust af þrautseigju og þolinmæði – við höfum þurft að horfa upp á alltof mikinn varnarleik í þessari keppni. Það verður að segjast eins og er að í íþróttinni knattspyrnu hafa orðið mestar framfarir í þjálfun varnarmanna og skipulagi varnarleiks. En það er í sjálfu sér ágætt að smáþjóð eins og Portúgal skuli vinna.

Fiðrildið sem flögraði í kringum Ronaldo reyndist vera mölfluga.

Mótið fór samt ágætlega fram og það er fagnaðarefni. Það voru einhver átök milli ruddamenna úr hópi stuðningsmanna, en ekkert umfram það sem mátti búast við. Það sem maður óttaðist mest var að hryðjuverkamenn næðu að fremja eitthvert ódæði á mótinu. Slíkt hefði getað skapað hræðilegan glundroða. Eftir atburðina í París í nóvember síðastliðnum var jafnvel rætt um að aflýsa Evrópukeppninni – að ekki væri óhætt að halda hana í Frakklandi. En það tókst, reyndar með miklum viðbúnaði lögreglu, og það er gott.