Nú er tími til að tygja sig á James Bond. Maður verður víst í hópnum sem hleypur til strax í kvöld og fer á nýju myndina, Spectre.

Kannski ætti maður að vera búinn að fá nóg af Bond? Við fjölskyldan höfum verið að horfa á gamlar Bondmyndir undanfarið – þær eru flestar frámunalega hallærislegar.

Fyrst og fremst eru þær skemmtilegar sem ákveðin heimild um tíðaranda og hvað menn gátu leyft sér – karlremba gömlu Bonadanna er ekki bara pínleg og ófyndin, heldur er Bond líka með ólíkindum hallærislegur þegar hann fer að romsa upp úr sér árgöngum af víni sem honum er boðið.

Núorðið yrði svona manni vísað út úr öllum partíum. Hann væri bara einn úti á götu mænandi upp í glugga.

Stóru atriðin undir lok myndanna eru líka fjarskalega úrelt. Hver hefur gaman af að horfa á óralangt atriði þar sem kafarar eru að berjast – af einhverjum ástæðum eru kafarar mjög áberandi í eldri Bondmyndum. Þótti köfun svona smart á þeim tíma? Langdregnar skíðasenur eru ekki miklu skárri, en það má svosem hafa gaman af illmennum sem henda fólki, aðallega samstarfsmönnum sínum, fyrir hákarla- eða píranafiska.

Vondu karlarnir í Bondmyndunum eiga það sameiginlegt að vera í skrítnum og púkalegum búningum, þeim er mjög illa við kraga, þeir er lélegar skyttur, þeir þurfa of mikið að tala þegar þeir ættu að framkvæma, þeir eru haldnir sýndarmennsku sem kemur þeim í koll og plönin þeirra eru svo flókin að þau misheppnast alltaf.

Það vottar ekki fyrir spennu í gömlum Bondmyndum.

Daniel Craig er ekki alveg á þessari línu. Hann er Bond sem er haldinn efasemdum, virkar stundum svo þunglyndur að manni finnst að hann þyrfti að fá sálgæslu eða áfallahjálp. Það var ekki hægt að segja um ábyrgðarlausu flagaratýpuna sem Sean Connery og Roger Moore gengust upp í. Það er meira að segja sagt að Craig sjálfur sé femínisti og utan tjalds hefur hann lýst Bond sem kvenhatara. Mér hefur aðallega þótt há honum í hlutverkinu að hann er pínu leiðinlegur – boring eins og það heitir á ensku.

Samt fer maður á þessar myndir og horfir á þær aftur og aftur – ég hef reyndar komist að því í seinni tíð að sumar þeirra er ágætis svefnmeðal. Ég hef bæði sofnað yfir Bond í bíó og sjónvarpinu, en kannski er það líka ellimerki.