Vinstri græn samþykkja á landsfundi sínum að vera á móti olíuvinnslu á Drekasvæðinu. Það er ágæt afstaða – og gott að þau sjónarmið heyrist. Margt bendir reyndar til þess að langt sé í að olíuvinnsla þarna verði raunhæf, ef það verður þá nokkurn tíma. Stór olíufélög eru víða að gefast upp á olíuævintýrum í norðurhöfum, síðast Shell norður við Alaska.

En það hefur ekki gengið þrautalaust fyrir VG að komast á þennan stað – og má reyndar í ljósi reynslunnar spyrja hvort þessi afstaða haldi til lengdar.

Rétt fyrir kosningarnar 2009 lýsti Kolbrún Halldórsdóttir, sem þá var umhverfisráðherra í minnihlutastjórn VG og Samfylkingar, því yfir að við þyrftum ekki endilega að rjúka til að dæla upp olíu á Drekasvæðinu þótt hana væri ef til vill að finna þar. Uppi varð fótur og fit í flokki Vinstri grænna, Kolbrún hefur lýst því sjálf að Steingrímur J. Sigfússon flokks hafi hringt í sig og verið „bálreiður“. Í viðtali fyrr á þessu ári sagði hún að flokksmenn hefðu ekkert verið spurðir um þessi mál:

Þegar ég fór í þetta drama­tíska viðtal stóð ég frammi fyr­ir því að verja stefnu flokks­ins. Ég taldi mig auðvitað hafa stefnu­yf­ir­lýs­ingu flokks­ins og hug­mynda­fræði á bak við mig. En það var greini­legt að mín viðbrögð voru ekki í sam­ræmi við vilja og hug­mynda­fræði allra í for­ystu flokks­ins. Það er mitt mat að þarna hafi ég komið óþægi­lega við fá­menn­an hóp úr Norðaust­ur­kjör­dæmi, kjör­dæmi Stein­gríms J. Sig­fús­son­ar, og verið of­urliði bor­in.

Það var svo 2013 að það kom í hlut Steingríms J. Sigfússonar, í hlutverki atvinnumálaráðherra, að gefa út leyfi fyrir olíuleit á Drekasvæðinu. Má segja að þá hafi græni parturinn af VG verið farinn að dofna allverulega.

En nú snýr flokkurinn semsagt við blaðinu. Þó mun ekki hafa náð í gegn tillaga um að Vinstri græn – og þá væntanlega Steingrímur – biðji afsökunar vegna olíuleitarinnar.