Ferðatímaritið Condé Nast útnefndi fimmtán borgir þar sem væri fjör á áramótum. Reykjavík er ekki þar á meðal – sem er skrítið. Ég hef verið víða um heim á áramótum, en ekkert slær Reykjavík við.
Það er einfaldlega svo að fáar þjóðir halda upp á áramót með viðlíka ofsa og Íslendingar. Kannski af því við erum að fara inn í svo skelfilega dimman og leiðinlegan tíma strax eftir þau?
Hér eyðir fólk stórfé í tilgangslausa – en að vísu nokkuð stórbrotna – flugeldasýningu þar sem hver skýtur upp sem betur getur. Menn eiga að taka á því á áramótum, um það er mjög ágeng krafa, fólk drekkur sig fullt, tilfinningarnar eru ofsafengnar – á áramótum verða margir hjónaskilnaðir og sambandsslit. Eftir spennu jólahátíðarinnar byrjar nýárið í sorg fyrir marga.
Nú eru útlendingar farnir að flykkjast hingað í stórum stíl til að njóta íslenskra áramóta. Það er eins og við manninn mælt – þeir taka þátt í gleðinni með okkur, eru handteknir af lögreglu fyrir óspektir, fyllerí og slagsmál.
Jú, það má hafa gaman af þessu, en samt er það pínu yfirdrifið. Kannski jafnvel þunglyndislegt.
Sjálfur reyni ég allavega í seinni tíð að forðast það að vera í Reykjavík á áramótum. Hef í staðinn notið þeirra á stöðum þar sem er meiri ró – og ekki þessi grimma krafa um skemmtun.
